DAVA : Taraflar arasındaki "tahliye" davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; Ankara 9. Sulh Hukuk Mahkemesi'nce davanın kabulüne dair verilen 9.9.1993 gün ve 1992/1128 E., 1993/1058 K. sayılı kararın incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmesi üzerine,

    Yargıtay 6. Hukuk Dairesi'nin 15.11.1993 gün ve 11554-11758 sayılı ilami; (... Davacı vekili dava dilekçesinde müvekkilinin oğlu Bilal'in askerliğini yaptığını, halen bir işinin bulunmadığını, kiralananda mobilya teşhir salonu açacağını ileri sürerek iş yeri ihtiyacı nedeniyle taşınmazın tahliyesini istemiştir.

    Davalı, ihtiyaçlarının halen Gerede'de oturduğunu, manifaturacılık yaptığını, Ankara'ya gelmediğini, kiralananın üstünde bulunan 1. ve 2. katların dava devam ederken boşalıp başkalarına kiralandığını, ihtilafın kira parasından kaynaklandığını, davanın reddini savunmuştur.

    İhtiyaçlının halen Gerede'de oturduğu, babası ile birlikte manifatura işi yaptığı, Ankara'ya gelmediği gelmek için de bir girişimde bulunmadığı, kiralanın üzerinde bulunan ve yapılmak istenen işe uygunluğu saptanan bir ve ikinci katların tahliye edildiği dava devam ederken bu yerlerin başkalarına kiralandığı taraf tanıkları beyanlarından ve tüm dosya kapsamından anlaşılmaktadır. 6570 sayılı Yasa zorunlu ihtiyacı tahliye nedeni kabul etmiştir. İhtiyaçlı halen Gerede'de babası ile birlikte iş yaptığına göre, zorunlu ihtiyacı bulunduğu kabul edilemez. Bir an için Ankara'ya geldiği kabul edilse dahi kiralanın üstünde bulunan ve dava esnasında boş olan 1. ve 2. katları ihtiyacına tahsis etmeyip kiraya vermesi de ihtiyacın samimi olmadığını gösterir. Bu durumda davanın reddine karar vermesi gerekirken yazılı şekilde davanın kabulüne karar vermek hatalı bulunduğundan hükmün bozulması icapetmiştir...) gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle yeniden yapılan yargılama sonunda; mahkemece önceki kararda direnilmiştir.

    Hukuk Genel Kurulu'nca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:

 

    KARAR : Tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dosyadaki tutanak ve kanıtlara, bozma kararında açıklanan gerektirici nedenlere göre, Hukuk Genel Kurulu'nca da benimsenen özel daire bozma kararına uyulmak gerekirken, önceki kararda direnilmesi usul ve yasaya aykırıdır. Bu nedenle direnme kararı bozulmalıdır.

 

    SONUÇ : Davalı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile, direnme kararının özel daire bozma kararında gösterilen nedenlerden dolayı (BOZULMASINA), oyçokluğuyla karar verildi.

 

    KARŞI OY YAZISI

    Dava konusu taşınmaz kiracısı tarafından halen mobilya satış mağazası olarak kullanılmaktadır. Davacının oğlu Bilal askerliğini bitirmiş olup hiçbir iş yapmamakta, geçici olarak babasının Gerede'deki manifaturacı dükkanında çalışmaktadır. Davacı, oğlu Bilal'in dava konusu yerde aynı işi yani mobilya satışı yapacağını bildirerek kiralananın boşaltılması isteğiyle dava açmıştır. Her nekadar aynı binanın 2. ve 3. katlarınında davacıya ait olduğu ve boş iken başkalarına kiralandığı anlaşılmış isede, bilindiği gibi mobilya galerileri genel olarak giriş katında yapılır. Üst katlar başka amaçlarla ve başka işler için kullanılır. Yahut binanın tamamı mobilya mağazası olarak kullanılabilir. Özelllikle Ankara'da Siteler semtinde görülen budur. Binanın tamamı mobilya galerisi olarak kullanılmayacak ise, tek başına kullanıldığı takdirde ilk katın diğer katlara göre üstünlüğü bulunduğu tartışmasızdır. Nitekim bu husus bilirkişi raporunda özellikle belirtilmiştir. Bu nedenle Genel Kurul'un çoğunluğunca da benimsenen özel dairenin bu yöne ilişkin bozma gerekçesi yerinde değildir. Ayrıca, davacının oğlunun halen Gerede'de oturduğu, Ankara'ya gelmediği, gelmek için bir girişimde bulunmadığı vurgulanmıştır. Oysa Ankara'ya gelebilmek için öncelikle iş yerini açmayı planlamıştır. Dava konusu yer boşaltılmadan ve kişi kendi işini kurmadan Ankara'ya taşınması anlamsız olduğu gibi gereksiz giderlere de neden olacağından ekonomik değildir. Davacının ihtiyaç iddiasında samimi olmadığı kanaatini doğuracak hiçbir kanıt mevcut değildir. Davacının samimi olup olmadığının takdiri davaya bakan mahkemeye ait olup mahkeme samimi olduğu kanısına varmıştır. Bu takdirde bir isabetsizlik bulunmamaktadır. Kaldı ki, davacının kiralananın boşaltılması halinde kendi oğlunu oturtmayıp yeniden kiraya vermesi cezayi sorumluluğu da gerektirir.

    Açıklanan nedenlerle yerinde olan direnme hükmünün onanması gerekirken bozulması doğrultusundaki çoğunluk görüşüne katılmıyorum.

 

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972