 |
T.C.
YARGITAY
Hukuk Genel Kurulu
Esas no : 1994/300
Karar no : 1994/378
Tarih : 01.06.1994
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar arasındaki "boşanma" davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; Kayseri 5. Asliye Hukuk Mahkemesince davanın kabulüne dair verilen 27.1.1993 gün ve 1991/228-1993/35 K. sayılı kararın incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmesi üzerine,
Yargıtay 2. Hukuk Dairesinin 27.4.1993 gün ve 1993/3864-4286 sayılı ilamı;
(.. Görgüye dayanmayan tanıkların ifadeleri hükme esas alınamaz. Ancak tanıklardan Hanım davalının hiç yok yere küfür ettiğini söylemişse de küfür olarak nitelediği sözlerin ne olduğu, hangi ortamda ve tarihlerde söylediğini açıklamamıştır.
Bu durumda bu tanığın yeniden celbedilerek bu çerçevede tekrar ifadesinin alınması ve sonucuna göre hükmün verilmesi gerekir.
Bu yön gözönünde tutulmadan eksik inceleme ile yazılı şekilde karar verilmesi usul ve kanuna aykırıdır...) gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle yeniden yapılan yargılama sonunda; mahkemece önceki kararda direnilmiştir.
Hukuk Genel Kurulu'nca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:
KARAR : Tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dosyadaki tutanak ve kanıtlara, bozma kararında açıklanan gerektirici nedenlere göre, Hukuk Genel Kurulu'nca da benimsenen Özel Daire bozma kararına uyulmak gerekirken, önceki kararda direnilmesi usul ve yasaya aykırıdır. Bu nedenle direnme kararı bozulmalıdır.
SONUÇ : Davalı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile, direnme kararının Özel Daire bozma kararında gösterilen nedenlerden dolayı (BOZULMASINA), 1.6.1994 tarihinde oybirliği nedeninde oyçokluğuyla karar verildi.