 |
T.C.
YARGITAY
Hukuk Genel Kurulu
Esas no : 1994/2-627
Karar no : 1994/889
Tarih : 28.12.1994
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
- YOKSULLUK NAFAKASI ( Nafakanın Artırılması )
- NAFAKANIN ARTIRILMASI ( Daha Önce Kesinleşen Kararla Kabul Edilen Yoksulluk Nafakası )
743/m.144
DAVA : Taraflar arasındaki yoksulluk nafakasının artırılması davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; Ankara Asliye 16. Hukuk Mahkemesince davanın kısmen kabulüne dair verilen 15.2.1993 gün ve 1992/698 E.- 1993/72 K. Sayılı kararın incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmesi üzerine, Yargıtay 2. Hukuk Dairesinin 5.7.1993 gün ve 6057-6957 sayılı ilamiyle ( ... Boşanmada davalının tam kusurlu olduğu anlaşılmaktadır. Bu kararın temyiz edilmeksizin kesinleşmesi ancak konusunda, başka bir anlatımla ilk kararda kesin hüküm oluşturur. Fakat artırmaya ilişkin bu davada önceki yanlışlığın genişletilmesine gerekçe ve neden olamaz. Artırma isteğinin reddine karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve kanuna aykırıdır .. ) gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle yeniden yapılan yargılama sonunda; mahkemece önceki kararda direnilmiştir.
Hukuk Genel Kurulunca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü.
KARAR : Tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dosyadaki tutanak ve kanıtlara, mahkeme kararında açıklanan gerektirici nedenlere ve özellikle taraflar arasında önce görülen yoksulluk nafakası davası kabulle sonuçlanmış ve verilen karar Yargıtay aşamasından geçerek kesinleşmiştir. Kesinleşen bu karara göre davacının yoksulluk nafakasına müstehak bulunduğunun belirlendiğinin kabulü gerekir. Temyize konu dava ise, değişen şartlara göre önce takdir edilen nafakanın arttırılması istemine ilişkindir. Mahkemece de mevcut koşullar değerlendirilmek suretiyle davacı kadın yararına aylık 250.000. lira olan yoksulluk nafakasının 1 milyon liraya çıkartılmasına karar verilmiştir. Takdir edilen nafakanın miktarında da hakkaniyete aykırılık bulunmadığı anlaşıldığına göre, usul ve yasaya uygun olan direnme kararının onanması gerekir.
SONUÇ : Davalı vekilinin temyiz itirazlarının reddi ile direnme kararının yukarıda açıklanan nedenlerle ONANMASINA, gerekli temyiz ilam harcı peşin alınmış olduğundan başkaca harç alınmamasına 28.12.1994 gününde oyçokluğuyla karar verildi.