 |
T.C.
YARGITAY
Hukuk Genel Kurulu
Esas no : 1994/249
Karar no : 1994/426
Tarih : 22.06.1994
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar arasındaki "ihalenin feshi" davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; Ankara 6. İcra Hakimliği'nce davanın reddine dair verilen 19.4.1993 gün ve 1992/206-1993/310 sayılı kararın incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmesi üzerine,
Yargıtay 12. Hukuk Dairesinin 9.11.1993 gün ve 1993/12352-17387 sayılı ilamı:
(.. İhalenin feshini isteyen borçlu, aynı gün satışı yapılan borçluya ait 2 ve 3 numaralı dairelerden bu dosya alacaklısı Atifet Dinçer ile kendisine rüçhanlı olan alacakların tümünün karşılandığını ileri sürerek İİK. 109 maddesine göre satışın yapılmamasını İcra Müdüründen talep etmiş, buna rağmen İcra Müdürlüğünce gerekli değerlendirme yapılmadan 5 numaralı dairenin satışı da icra edilmiştir. Borçlu ihalenin feshine neden olarak bu hususu da ileri sürmüştür. Dosyadaki belgelerden satış tarihler itibariyle 2 ve 3 numaralı daire satışlarından ipotek alacaklısı Atıfet Dinçer'in kendisine rüçhanlı diğer alacaklarla birlikte alacağının karşılandığı ve kendisine bu dairelerin satış bedelinden ödeme yapıldığı anlaşılmaktadır. Bu durum karşısında borç, tüm eklentileri ile birlikte karşılandığına göre, 5 numaralı dairenin satışının yapılması İİK. 109. maddesi hükmüne aykırıdır. Mercice bu itiraz nedeni gözönüne alınarak ihalenin feshine karar verilmesi gerekirken anılan hususta değerlendirme yapılmaması isabetsizdir..) gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle yeniden yapılan yargılama sonunda; mahkemece önceki kararda direnilmiştir.
Hukuk Genel Kurulu'nca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:
KARAR : Tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dosyadaki tutanak ve kanıtlara, bozma kararında açıklanan gerektirici nedenlere göre, Hukuk Genel Kurulu'nca da benimsenen Özel Daire bozma kararına uyulmak gerekirken, önceki kararda direnilmesi usul ve yasaya aykırıdır. Bu nedenle direnme kararı bozulmalıdır.
SONUÇ : Davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile, direnme kararının Özel Daire bozma kararında gösterilen nedenlerden dolayı (BOZULMASINA), 22.6.1994 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.