DAVA : Taraflar arasındaki satışa izin davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; Bakırköy Asliye 6. Hukuk Mahkemesince davanın reddine dair verilen 10.3.1994 gün ve 1993/499- 1994/118 sayılı kararın incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmesi üzerine Yargıtay 18. Hukuk Dairesinin 11.5.1994 gün ve 5230-6668 sayılı ilamiyle ( ... Davacı Medeni Kanunun 80/a maddesine dayanarak kıymetine uygun gelir getirmeyen taşınmazda mevcut 1/3 payının satılmasına izin verilmesini istemektedir.

Mahkemece taşınmazda yapılan keşif sırasında yeni bir bina inşaatının devam ettiği görüldüğünden istem konusunun ortadan kalktığı gerekçesi ile istemin reddine karar verilmiştir.

Taşınmaz üzerindeki eskiden mevcut kargir binanın yıkılıp yenisinin yapılmakta olması, arsanın değerlendirildiği anlamına gelebilir ise de bu surette değerlendirmenin istemde bulunanın istemine dayanak yaptığı gerekçeyi bertaraf edip etmediği, proje ve gerekirse diğer paydaşlar ile aralarındaki sözleşme incelendikten sonra varılacak sonuca göre belirlenir. Bu husus incelenmeden eksik inceleme ile istemin reddi doğru görülmemiştir.

Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsizdir.. ) gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle yeniden yapılan yargılama sonunda; mahkemece önceki kararda direnilmiştir.

KARAR : Hukuk Genel Kurulunca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:

Dava Medeni Kanunun 80/a maddesinden kaynaklanan, vakfa ait paylı mülkiyet üzere olan taşınmaz malın satışına izin verilmesi istemine ilişkindir.

Hukuk Genel Kurulunda yapılan müzakere sırasında öncelikle bu istekle hasımsız olarak açılan dava sonucu verilen kararın temyizinin kabil olup olmadığı önsorun olarak ele alınmıştır. Uyuşmazlığın niteliği gözetilerek mahkemece kurulan hükmün temyizinin mümkün olduğuna 3 oya karşı 41 oyla karar verildikten sonra özel daire bozma kararına davacı vekilinin bozmaya uyulmasını istemesine rağmen mahkemece önceki kararda direnilip direnilmeyeceği hususu da yine önsorun olarak ele alınmıştır.

Gerçekten mahalli mahkemenin verdiği kararın özel dairece bozulması üzerine taraflar bozmaya uyulmasını istedikleri takdirde ilgilisi, yönünden usulü kazanılmış hak doğacağından kamu düzenine taalluk etmeyen uyuşmazlıklarda artık mahkemece direnme kararı verilemez. Yargıtay kararlarında bu uygulama hemen hiç bir sapma göstermeden sürdürülmektedir. Ancak somut olayda dava hasımsız açılmıştır. Davacının temyizi üzerine özel dairece lehine verilen bozma kararına davacının uyulmasını istemesi doğaldır. Uyuşmazlık yerel mahkeme ile özel daire arasında meydana gelmiş durumdadır. Başkaca taraf yoktur. O itibarla da usuli kazanılmış bir hakkın varlığından söz edilemez. Bu durumda hakimin Yargıtay ilgili dairesince verilen bozma kararına karşı direnme hakkı bulunduğu kuşkusuz olmak icap eder. Hakimin direnebileceği de yine 7 oya karşı 37 oyla kararlaştırıldıktan sonra işin esasına ilişkin temyiz incelemesine geçilmiştir.

Davacı iddiası ile dosyadaki tutanak ve kanıtlara bozma kararında açıklanan gerektirici nedenlere göre Hukuk Genel Kurulunca benimsenen özel daire bozma kararına uyulmak gerekirken önceki kararda direnilmesi usul ve yasaya aykırıdır. Bu nedenle direnme kararı bozulmalıdır.

SONUÇ : Davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile direnme kararının özel daire bozma kararında gösterilen nedenlerden dolayı HUMK. 429. maddesi gereğince BOZULMASINA, istek halinde peşin harcının geri verilmesine 1.2.1995 gününde oyçokluğuyla karar verildi.

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972