 |
T.C.
YARGITAY
Hukuk Genel Kurulu
Esas no : 1994/13-571
Karar no : 1996/95
Tarih : 28.2.1996
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
818/m.248,260
Taraflar arasındaki "İstirdat" davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; Şişli Asliye 1. Hukuk Mahkemesi'nce davanın reddine dair verilen 4.6.1991 gün ve 1990/903 Esas, 1991/275 Karar sayılı kararın incelenmesi davacılar vekili tarafından istenilmesi üzerine,
Yargıtay 13. Hukuk Dairesi'nin 25.10.1993 gün ve 1993/6142- 8039 sayılı ilanı;
( .... Davacı, davalının açtığı kira tesbit davası ile aylık kiranın 9.000.000 liraya çıkarılmasını karar almış ve bu karar kesinleşmiştir. kesinleşen bu karar nedeniyle yaptığı icra takibinde hükmün kesinleşmesi tarihine kadar kendiliğinden bir takım faiz hesaplar yaparak 5.690.844 lira haksız para tahsil etmiştir. Davacının esasen faiz talebine hakkı bulunmaktadır. Haksız olarak ve icra tehdidi altında davalıya ödenen 5.690.844 liranın istirdadını istemiştir.
Davalı, davanın reddini delileş, mahkemece davanın reddine karar verilmiştir.
Kira tespit davası sonunda artırılmasına karar verilen farkın ne zaman muaccel olacağı hususu uyuşmazlık konusunu oluşturmaktadır. Artırımlı kira hükmen tespit edildiği ve normal aylık kiranın ödenmesi gereken tarihte henüz ödenecek miktar belli olmadığı için esas kira ile birlikte muaccel olduğu düşünülemez. Bu konudaki mahkeme kararı kesinleştikten sonra alacak talep edilecek hale gelir ve alacaklının ihtarı ile borçlu temerrüde düşer, faize de bu temerrüt tarihinden itibaren hükmedilmesi gerekir. Olayımızda kira tespit davası 17.4.1990 gününde kesinleşip 9.5.1990'da icra takibi ile tahsili talep edilmiş olduğuna göre ancak bu tarihten sonrası için faiz talep edilebilir. Geçmiş dönemler için temerrüt söz konusu olmadığından faiz istenemez. Mahkemece bu yön gözetilerek davanın kabulüne karar verilmesi gerekirken yazılı gerekçe ile davanın reddi usulu ve yasaya aykırıdır... ) gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle yeniden yapılan yargılama sonunda; mahkemece önceki kararda direnilmiştir.
YARGITAY HUKUK GENEL KURUL KARARI :
Hukuk Genel Kurulunca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği düşünüldü:
Dava istirdat istemine ilişkindir.
Kira parasının tespitine ilişkin mahkeme kararı ile belirgin hale gelen kira farkı alacağına, ayrıca ihtara gerek kalmaksızın, kira tespit kararının kesinleştiği tarihten itibaren faiz yürütülmesi, 24.11.1995 gün, 1994/2 E. 1995/2 K. sayılı Yargıtay İnançları Birleştirme Kararı gereğidir.
Mevcut uyuşmazlığın, açıklanan Yargıtay İçtihatları Birleştirme Kararı çerçevesinde çözümü ulaştırılması gerektiği kuşkusuzdur.
O halde, usul ve yasaya aykırı bulunan direnme kararı bozulmalıdır.
SONUÇ : Davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile, direnme kararının, yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı (BOZULMASINA) oybirliğiyle karar verildi.