 |
T.C.
YARGITAY
Hukuk Genel Kurulu
Esas No: 1993/956
Karar No: 1994/132
Tarih: 09.03.1994
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar arasındaki "işgal tazminatı" davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; Üsküdar Asliye 1. Hukuk Mahkemesince davanın kabulüne dair verilen 27.1.1992 gün ve 1991/274-1992/38 sayılı kararın incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmesi üzerine;
Yargıtay 3. Hukuk Dairesinin 18.1.1992 gün ve 1992/7312-1993/42 sayılı ilamı:
(.. Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, sair temyiz itirazları yerinde değildir.
Ancak, hükme dayanak yapılan 12.11.1991 tarihli bilirkişi raporunda da açıklandığı gibi, ecrimisile konu taşınmaz üzerinde iki ayrı ev bulunduğuna göre, her iki evin de davalı tarafından (oturularak ya da kiraya verilmek suretiyle) işgal ve istifade edildiği (ki, davalı taraf, yalnızca 22 kapı nolu evin kendilerince işgal edildiğini ileri sürmektedir) hususunun davacı tarafça ispatı gerekirken, bu yön üzerinde hiç durulmaksızın, her iki binaya ilişkin olarak saptanan ecrimisilin hüküm altına alınması doğru görülmemiştir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsizdir..) gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle, yeniden yapılan yargılama sonunda; mahkemece önceki kararda direnilmiştir.
Hukuk Genel Kurulu'nca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:
KARAR : Tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dosyadaki tutanak ve kanıtlara, bozma kararında açıklanan gerektirici nedenlere göre, Hukuk Genel Kurulu'nca da benimsenen Özel Daire bozma kararına uyulmak gerekirken önceki kararda direnilmesi usul ve yasaya aykırıdır. Bu nedenle direnme kararı bozulmalıdır.
SONUÇ : Davalı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile, direnme kararının Özel Daire bozma kararında gösterilen nedenlerden dolayı (BOZULMASINA) 9.3.1994 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.