 |
T.C.
YARGITAY
Hukuk Genel Kurulu
Esas No: 1993/891
Karar No: 1994/79
Tarih: 23.02.1994
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar arasındaki "nafaka" davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; PAMUKOVA Asliye Hukuk Mahkemesi'nce davanın kabulüne dair verilen 26.5.1992 gün ve 1991/193-1992/47 sayılı kararın incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmesi üzerine;
Yargıtay 2. Hukuk Dairesinin 22.10.1992 gün ve 10616-10115 sayılı ilamı:
(.. Davacı kadın müstakil evin olmaması dışında Medeni Kanunun 162/3. maddesi anlamında ayrı yaşamayı haklı kılacak herhangi bir maddi olayın varlığını iddia edip isbatlamış değildir. Davalı müstakil ev hazırlamış ve bu durumu bir ihtarla 20.12.1991 tarihinde davacıya bildirmiştir. Bu durumda davacı 2.12.1991 dava tarihi ile 20.12.1991 (ihtarın tebliği tarihi) arasında ve eve dönmesi için geçecek uygun süre içinde ayrı yaşamakta haklıdır. O halde mahkemece bu hususların dikkate alınması suretiyle uygun miktarda tedbir nafakasına hükmedilmesi gerekirken, yasanın yorumunda yanılgıya düşülerek yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve yasaya aykırıdır..) gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle, yeniden yapılan yargılama sonunda; mahkemece önceki kararda direnilmiştir.
Hukuk Genel Kurulu'nca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:
KARAR : Tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dosyadaki tutanak ve kanıtlara, bozma kararında açıklanan gerektirici nedenlere göre Hukuk Genel Kurulu'nca da benimsenen Özel Daire bozma kararına uyulmak gerekirken, önceki kararda direnilmesi usul ve yasaya aykırıdır. Bu nedenle direnme kararı bozulmalıdır.
SONUÇ : Davalı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile, direnme kararının Özel Daire bozma kararında gösterilen nedenlerden dolayı (BOZULMASINA) 23.2.1994 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.