DAVA : Taraflar arasındaki "men'i müdahale ve eski hale getirme" davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; Karşıyaka 1. Asliye Hukuk Mahkemesi'nce davanın kabulüne dair verilen 30.6.1992 gün ve 1992/165 Esas, 1992/522 Karar sayılı kararın incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmesi üzerine,

Yargıtay 1. Hukuk Dairesi'nin 21.1.1993 gün ve 11814-289 sayılı ilamı;

(.. Dava, imar çapına bina yapmak suretiyle vaki el atmanın önlenmesi ve kal isteğine ilişkindir. Davalı, imar uygulamasıyla tecavüz meydana geldiğini savunmuştur. Mahkeme'ce, davanın kabulüne karar verilmiştir. Tarafların dayandıkları tapuların 2981 sayılı Yasa uyarınca oluştuğu anlaşılmıştır. Hal böyle olunca, davalının binasının imar tarihinden önce yapılıp yapılmadığının araştırılması, 3194 sayılı İmar Yasası'nın 18. maddesinin uygulama yerinin bulunup bulunmadığının, bina bedeli yönünden davalı yararına hapis hakkı tanınıp tanınmayacağının gözönünde bulundurulması sonucuna göre bir karar verilmesi gerekirken eksik inceleme ile yazılı olduğu üzere hüküm kurulması isabetsizdir..) gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle yeniden yapılan yargılama sonunda; mahkeme'ce önceki kararda direnilmiştir.

Hukuk Genel Kurulu'nca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:

 

KARAR : Dava, çaplı yere elatmanın önlenmesi ve eski hale getirme istemine ilişkindir. Davacının 9 parsel sayılı imar çapına, davalının basit ve M.K. 654. maddesi çerçevesinde değerlendirilebilecek nitelikte tuvalet, kömürlük ve merdiven yapıp duvar çektiği uzman bilirkişi aracılığıyla yapılan çap uygulaması ile kesin olarak saptanmıştır. Davalı tarafından davacı taşınmazına yapılan basit nitelikteki bu muhtesatın, 3194 sayılı Yasa4nın 18. maddesinin uygulanmasına imkan verecek bir yapı niteliğinde bulunmadığı açıklıkla anlaşılmaktadır. Zira çekişmeli muhtesatlar, bağımsız olarak yapı biçiminde, değerlendirilemiyecekleri gibi 1 parseldeki davalının eşine ait evinde eklentisi durumunda değildir. Bu durumda mahkeme'ce olayda 3194 sayılı Yasa'nın 18. maddesinin uygulama yeri bulunmadığı gerekçesiyle davanın kabul edilmesi doğrudur. O halde usul ve Yasa4ya uygun bulunan direnme kararı onanmalıdır.

 

SONUÇ : Davalı vekilinin temyiz itirazlarının reddi ile, direnme kararının yukarıda açıklanan nedenlerle (ONANMASINA) 26.1.1994 tarihinde oybirliği ile karar verildi.

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972