 |
T.C.
YARGITAY
Hukuk Genel Kurulu
Esas No: 1993/576
Karar No: 1993/793
Tarih: 08.12.1993
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar arasındaki "alacak" davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; Kayseri 1. Asliye Hukuk Mahkemesince davanın reddine dair verilen 6.11.1990 gün ve 1989/553 E. ve 1990/829 K. sayılı kararın incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmesi üzerine,
Yargıtay 2. Hukuk Dairesinin 18.5.1992 gün ve 1992/5545-5791 sayılı ilamı,
(.. Davacının delil olarak dayandığı dava konusu altın ziynetlerin kayınpeder adına kiralanan Tütün Bank'a ait kiralık kasada bulunduğuna ilişkin ve açıkça karşı çıkılmayan iddiası hakkında gerekli araştırma yapılmadan eksik inceleme ile hüküm kurulması doğru bulunmamıştır..) gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle yeniden yapılan yargılama sonunda; mahkemece önceki kararda direnilmiştir.
Hukuk Genel Kurulu'nca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:
KARAR : Tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dosyadaki tutanak ve kanıtlara, bozma kararında açıklanan gerektirici nedenlere ve ayrıca da, davada yeminle dinlenilen bir kısım tanıklar, davalının tutuklanarak cezaevine girip çıkmasını takiben, tarafların tekrar birleşerek bir süre aynı evde müşterek hayatı sürdürdüklerini ifade etmişlerdir. Böyle bir birleşme meydana gelmişse, normal olarak kadının evi terkederken beraberinde götürmüş olabileceği zati eşyaları ile ziynet eşyalarını da, yeniden getirmiş olması olasıdır. Bu birleşmeden sonraki ayrılmanın hangi şartlar altında gerçekleştiği saptanarak, ayrılma şekline göre, bir yerde evli kadının istikbalinin güvencesi niteliğinde bulunan, o itibarla da beraberinde bulundurması doğal olan ziynet eşyalarını, yeniden götürme imkanına sahip olup olmadığının tesbiti icabeder.
Bu durumda, Hukuk Genel Kurulu'nca da benimsenen, Özel Daire bozma kararında gösterilen ve yukarda işaret edilen yönde, tüm delillerin birlikte değerlendirilerek, hasıl olacak sonuca göre karar verilmesi gerekirken, eksik incelemeye dayalı, önceki kararda direnilmesi doğru değildir.
O halde usul ve yasaya uygun bulunmayan direnme kararı bozulmalıdır.
SONUÇ : Davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile, direnme kararının Özel Daire bozma kararında ve yukarıda gösterilen nedenlerden dolayı (BOZULMASINA), 1.12.1993 günü yapılan ilk görüşmede çoğunluk sağlanamadığı için, yapılan ikinci görüşmede, 8.12.1993 tarihinde oyçokluğu ile karar verildi.