DAVA : Taraflar arasındaki "kira tespiti" davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; Şişli 4. Sulh Hukuk Mahkemesi'nce davanın kısmen kabulüne dair verilen 6.5.1992 gün ve 1049 E., 509 K. sayılı kararın incelenmesi taraf vekilleri tarafından istenilmesi üzerine, Yargıtay 3. Hukuk Dairesinin 29.12.1992 gün ve 10637-22205 sayılı ilamıyla (.. İlke olarak 15.5.1990 tarihinde başlayan dönem kira parasının iki dönem arasındaki toptan eşya fiyat endeksindeki artışın tamamı uygulanmak suretiyle belirlenmesi gerekir. Ne varki, önceki dönem kira parasının tesbiti ile ilgili davada yapılan bilirkişi incelemesinde dava konusu yerine aylık 4.000.000 lira kira getirebileceği belirlenmiş, mahkemece kira parası 2.750.000 olarak tesbit edilmiştir. Bu kez yapılan bilirkişi incelemesinde de dava konusu yerin 1.5.1990 tarihinde aylık 7.500.000 lira kira getirebileceği saptanmıştır.

Bu itibarla önceki dönem takdir edilen aylık 2.750.000 liranın 1.5.1990 tarihinin toptan eşya fiyat endeksi olan % 65.9 oranında arttırılması ile bulunan kira parasının hak ve nesafet kurallarına göre düşük olduğu görülmektedir.

Tüm bu nedenler dikkate alınarak hakimce hak ve nesafet kurallarına uygun bir kira parası takdir edilmelidir.

Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsizdir..) gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle yeniden yapılan yargılama sonunda; mahkemece önceki kararda direnilmiştir.

TEMYİZ EDEN: Davacılar vekili.

Hukuk Genel Kurulu'nca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:

 

KARAR : Dava, kiralananın 15.5.1990 tarihinde başlayan yeni kira dönemindeki aylık kira parasının tesbiti istemine ilişkindir.

Hemen belirtmek gerekir ki, önceki dönemin hak ve nesafet kurallarına göre saptanan kira parasına şartlar değişmediği ve "Özel Neden"ler bulunmadığı takdirde, toptan eşya fiyat endeksindeki artışın tamamının yansıtılması suretiyle bulunacak yeni dönem kira parasının, hak ve nesafete uygun bir bedel olarak kabul edilmesi, devamlılık kazanan yargısal kararlar gereğidir.

Ancak bilirkişilerin kiralananın önceki kira dönemi için belirttikleri getirebileceği aylık kira parası istekten fazla bulunmaktadır. Bu hususun, bir "Özel Neden" olarak kabul edilmesi ve yeni dönem kira parasının tesbitinde gözönünde bulundurulmasının yerinde olacağı aşikardır.

Hal böyle olunca, açıklanan gerekçe ile Hukuk Genel Kurulu'nca da benimsenen Özel Daire bozma kararına uyulmak gerekirken, önceki kararda direnilmesi usul ve yasaya aykırıdır. Bu nedenle direnme kararı bozulmalıdır.

 

SONUÇ : Davacılar vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile direnme kararının yukarıda açıklanan Özel Daire bozma kararındaki nedenden dolayı HUMK.nun 429. maddesi uyarınca BOZULMASINA, istek halinde temyiz peşin harcının geri verilmesine, 24.11.1993 gününde oyçokluğuyla karar verildi.

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972