 |
T.C.
YARGITAY
Hukuk Genel Kurulu
Esas No: 1993/4-746
Karar No: 1994/32
Tarih: 2.2.1994
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
743/m.24
818/m.49
1086/m.275
Taraflar araşındaki "maneyi tazminat" davasından dolayı yapılan yargılama aonunda; Ünye Asliye Hukuk Mahkemesi'nce davanın kısmen kabulüne dair verilen 27.5.1991 gün ve 1990/205 E. 1991/263 K. sayılı kararın incelenmesi taraflarca istenilmesi üzerine;
Yargıtay 4. Hukuk Dairesinin 10.11.1992 gün ve 768313265 sayılı ilamı:
( ... 1 Dava, kişilik haklarının yayın yoluyla ihlal edilmesinden doğan manevi tazminat istemidir.
Yayınlanmasında kamu yararı bulunan gerçek ve güncel bir haberin özle biçim .arasında denge kurularak verilmesi durumunda hukuka aykırılıktan söz edilemez,
Davacı, Ünye Ağır Ceza Mahkemesinin 9.3.1991 tarihli kararıyla "resmi evraktan madut bonoda sahtecilik" suçundan mahkum olmuştur. Dava konusu yayın ise 10.4.1989 gününde yapılmış olmakla o günkü gerçeklere uygundur. Hukuka aykırılık unsuru taşımayan bu yayın nedeniyle açılan davanın reddi gerekirken yazılı şekilde kısmen kabulüne karar verilmesi bozmayı gerektirmiştir.
2 Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunun 275. maddesi gereğince "hakimlik mesleğinin gerektirdiği genel ve hukuki bilgi ile çözümlenmesi mümkün olan konularda bilirkişi dinlenemez.
Dava konusu yayının kişilik haklarını ihlal edip etmediğinin takdiri hakimlik mesleğinin gerektirdiği genel ve hukuki bilgilerle çözümlenebilecek bir konudur. Mahkemece bu konuda bilirkişi incelemesi yapılması anılan Yasa maddelerinin buyurucu hükmüne aykırıdır... ) gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle yeniden yapılan yargılama sonunda; mahkemece önceki kararda direnilmiştir.
YARGITAY HUKUK GENEL.KURULU KARARI:
Hukuk Genel Kurulu'nca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:
Tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dosyadaki tutanak ve kanıtlara, bozma kararında açıklanan gerektirici nedenlere göre, Hukuk Genel Kurulu'nca da benimsenen Özel Daire bozma kararına uyulmak gerekırken, önceki kararda direnilmesi usul ve yasaya aykırıdır. Bu nedenle direnme kararı bozulmalıdır.
SONUÇ : Davalının temyiz itirazlarının kabulü ile, direnme kararının Özel Daire bozma kararında gösterilen nedenlerden dolayı (BOZULMASINA) oyçokluğuyla karar venldi.