DAVA : Taraflar arasındaki "tescil" davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; Bornova Sulh Hukuk Mahkemesi'nce davanın kabulüne dair verilen 15.10.1991 gün ve 1989/1553 Esas, 1991/1389 Karar sayılı kararın incelenmesi davalı ve müdahiller vekilleri tarafından istenilmesi üzerine, Yargıtay 8. Hukuk Dairesi'nin 18.12.1992 gün ve 1991/18974 Esas, 1992/16683 Karar sayılı ilamı ile (... Mahkemece dosya içindeki senetler değerlendirilerek taşınmazın 1944 yılında ölen Mehmet'e ait olduğu ve karısı Emine tarafından oğlu M.G.'ye satıldığı, Mustafa'nın da 5.4.1993 tarihli senetle oğlu R.G.'ye, onun tarafından da 1990 yılında davacıya satıldığı kabul edilmiştir.

Taşınmazın öncesinin 1944 yılında ölen M.G.'ye ait olduğu hususunda taraf gerçek kişiler arasında bir uyuşmazlık bulunmamaktadır. Önemli olan yön taşınmazın murisin karısı Emine'ye geçiş şeklidir. Tanıklardan sadece bilirkişi (M.G.) muris M.G.'nin sağlığında mallarını paylaştırdığını, bu taşınmazın Emine'ye verildiğini bildirmiştir.

Ancak bu açıklama diğer tanıklar ve bilirkişiler tarafından doğrulanmamıştır. Diğer tanıklardan bir kısmı muris Mehmet'ten kaldığını taksimi duymadıklarını, taksim olsaydı duyabileceklerini ifade etmişlerdir. Tanık M.G. dip murisin oğlu olup taraf gerçek kişilerle menfaat ilişkisi olduğu izahtan varestedir.

Bu tanığın tarafsız olduğu kabul edilse bile ifadesi ile değer tanık ifadeleri arasında açık bir aykırılık vardır. HUMK.nun 265. maddesi hükmü çerçevesinde bir aykırılığın giderilmesi gereğidir. Muris Mehmet 1944 tarihinde ölmüş olduğuna göre terekesi iştirak halindedir. Nizalı taşınmaz muris tarafından sağlığında bir başkasına devredilmemiş ve ölümünden sonra da taksim edilmemişse, bir mirasçının tek başına satış veya devri geçerli olmıyacağı gibi MK.nun 539. maddesine göre zilyedlik dahi iştirak halinde mirasçılara intikal etmiş olacağından, mirasçılardan birinin veya birkaçının zilyedliği yirmi yılı geçse bile bu durum mirasçıya iktisap hakkı vermez. Mahkemece yapılacak iş az önce açıklandığı üzere murisin sağlığından bu taşınmazı karısı Emine'ye devredip etmediği veya taksim sonucu karısı Emine, ya da oğlu Mustafa'ya isabet edip etmediği hususunu araştırmak veya uyuşmazlığı ona göre çözmekten ibarettir. Müdahiller Kazım ile Kadir muris M.G.'nin mirasçılarıdır. Murisin bunlardan başka mirasçıları da vardır. Bu müdahillerin iddia suretlerine göre, diğer mirasçıların da davaya katılmaları gerekmektedir. Zira bu kişiler terekenin iştirak halinde olduğunu mirasçılardan Mustafa'nın tek başına üçüncü kişi durumunda bulunan Ramazan'a satışının geçerli olmadığını iddia etmektedirler.

Ancak M.G.'den oğlu Ramazan'a satış tarihinin de belirlenmesi gerekir. Mustafa sağ iken oğlu Ramazan'a devretmiş ve mirasçı durumuna geçiş tarihine kadar 20 yıl nizasız fasılasız, malik sıfatıyla taşınmazı tasarruf etmiş ise, mirasçı durumunda olmadığından taşınmazın kendi adına tescilini isteyebilir. Bu durumda davacıya yapılan devir geçerli sonuç doğurur. Ayrıca müdahalillerden harç alınmamış olması Yasa'ya aykırıdır. İtiraz davacılarının bu davalılarının dinlenilmesi için Harçlar Kanunu'na göre kendilerinden peşin dava harçlarının alınması gerekir. Aksi takdirde Harçlar Kanununun 32. maddesine göre, davalarına devam olunamaz..) gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle yeniden yapılan yargılama sonunda; mahkemece önceki kararda direnilmiştir.

TEMYİZ EDEN : 1 - Davalı Hazine vekili.

   2 - Müdahiller vekili.

Hukuk Genel Kurulu'nca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:

 

KARAR : Tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dosyadaki tutanak ve kanıtlara, bozma kararında açıklanan gerektirici nedenlere ve özellikle dava, MK.nun 639. maddesinden kaynaklanan tescil istemine ilişkindir.

Dava konusu taşınmazın, asıl malik Mehmet'e ait olduğu tartışmasızdır. Asıl malik muris Mehmet'in 1944 olan ölüm tarihi itibariyle ise terekesi, iştirak halindedir. Davacı, bu yeri murisin çocuklarından olan Mustafa'dan babasının, ondan da 1989 yılında kendisinin satın aldığını ileri sürmektedir. Davada eklemeli zilyedliğe dayanmıştır. Bu durumda Özel Daire'ce, uyuşmazlığın niteliğine göre, olayda çözüme ulaşılmasında izlenmesi gereken yola ilişkin olarak, devamlılık kazanmış yargısal kararlara uygun biçimde verilen ve Hukuk Genel Kurulu'nca da benimsenen bozma kararına uyulması gerekirken önceki kararda direnilmesi doğru değildir.

O halde usul ve Yasaya uygun bulunmayan direnme kararı bozulmalıdır.

 

SONUÇ : Davalı Hazine vekili ile müdahiller vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile, direnme kararının Özel Daire bozma kararında ve yukarıda gösterilen nedenlerden dolayı HUMK.nun 429. maddesi gereğince BOZULMASINA, istek halinde temyiz peşin harcının müdahillere geri verilmesine, 27.10.1993 gününde oybirliğiyle karar verildi.

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972