 |
T.C.
YARGITAY
Hukuk Genel Kurulu
Esas No: 1993/453
Karar No: 1993/602
Tarih: 20.10.1993
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar arasındaki "boşanma ve tazminat" davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; ANKARA 24. Asliye Hukuk Mahkemesince davanın kabulüne dair verilen 1.5.1992 gün ve 1991/614-1992/270 sayılı kararın incelenmesi taraf vekillerince istenilmesi üzerine;
Yargıtay 2. Hukuk Dairesinin 5.10.1992 gün ve 8597-9035 sayılı ilamı:
(.. Medeni Kanunun 143/1. maddesi uyarınca manevi tazminata hükmedebilmek için boşanmaya sebep olan olayların şahsiyet haklarına saldırı niteliğinde olması gerekir. Boşanma sebebi kabul edilen davacının bağımsız ev temin etmemesi ve ana babasının etkisinin altında bulunması davalının şahsiyet haklarına ağır saldırı teşkil etmeyeceği gözetilmeden manevi tazminatın hüküm altına alınması doğru değildir..) gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle, yeniden yapılan yargılama sonunda; mahkemece önceki kararda direnilmiştir.
Hukuk Genel Kurulu'nca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:
KARAR : Tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dosyadaki tutanak ve kanıtlara, bozma kararında açıklanan gerektirici nedenlere göre, Hukuk Genel Kurulu'nca da benimsenen Özel Daire bozma kararına uyulmak gerekirken, önceki kararda direnilmesi usul ve yasaya aykırıdır. Bu nedenle direnme kararı bozulmalıdır.
SONUÇ : Davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile, direnme kararının Özel Daire bozma kararında gösterilen nedenlerden dolayı (BOZULMASINA), 20.10.1993 tarihinde yapılan ikinci görüşmede oyçokluğu ile karar verildi.