 |
T.C.
YARGITAY
Hukuk Genel Kurulu
E: 1992/771
K: 1993/108
T: 10.03.1993
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar arasındaki "boşanma" davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; Kırıkkale 2. Asliye Hukuk Mahkemesince davanın kabulüne dair verilen 13.3.1992 gün ve 1989/531 Esas 1992/150 Karar sayılı kararın incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmesi üzerine;
Yargıtay 2. Hukuk Dairesinin 7.5.1992 gün ve 1992/5049-5293 sayılı ilamı:
(... Dava, dava dilekçesinde açıkça belirtildiği üzere fiili ayrılık sebebiyle boşanmaya ilişkin olduğu halde bu yön gözönünde tutulmadan ve istek dışına çıkılarak Medeni Kanunun 134/1. maddesi gereğince boşanmaya karar verilmesi usul ve kanuna aykırıdır...) gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle yeniden yapılan yargılama sonunda; mahkemece önceki kararda direnilmiştir.
Hukuk Genel Kurulunca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:
KARAR : Davada, dayanılan maddi vakıaların bildirilmesi taraflara, hukuki nitelendirme hakime aittir (HUMK.74)
Dava dilekçesinin içeriğinden, davacının boşanma isteğinde, fiili ayrılık sebebi yanında, evlilik birliğinin müşterek hayatı sürdürmeleri kendilerinden beklenmeyecek derecede sarsıldığı iddiasına da yer verdiği, açıkça anlaşılmaktadır. Bu itibarla, yerel mahkemenin davada şiddetli geçimsizlik nedeniyle boşanma isteğinin de bulunduğuna değinen direnmesi yerindedir.
Ne var ki, işin esasına yönelik temyiz itirazları dairesince incelenmemiştir. Bu durumda dosya, gerekli temyiz incelemesinin yapılması için Özel Dairesine gönderilmelidir.
SONUÇ: : Yukarıda açıklanan nedenlerle, işin esasına yönelik temyiz itirazlarının incelemesinin yapılması için dosyanın 2. Hukuk Dairesine gönderilmesine 10.3.1993 tarihinde oyçokluğu ile karar verildi.
|
