 |
T.C.
YARGITAY
Hukuk Genel Kurulu
E: 1992/731
K: 1993/11
T: 27.01.1993
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar arasındaki "tenkis" davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; Kilis Asliye Hukuk Mahkemesi'nce davanın reddine dair verilen 10.3.1992 gün ve 105-72 sayılı kararın incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmesi üzerine;
Yargıtay 2. Hukuk Dairesinin 18.5.1992 gün ve 5377-5786 sayılı ilamı:
(.. Hukuk davalarında olayları açıklamak taraflara, hukuki tavsif ise mahkemeye aittir. Davada davacı miras bırakanın saklı payını zedelemek amacıyla dava konusu taşınmazı davalıya intikal ettirdiğini ve ayrıca taşınmazın gerçekte bağışlandığı halde tapuda satış işlemi gerçekleştirildiğini ileri sürerek tasarrufun saklı pay oranında tenkisini istemiştir. Hiç kimse lehine bir dava açmaya zorlanamıyacağından davacıdan tenkis yerine muvazaaya dayalı tapu iptal davası açması istenemez. Diğer taraftan tapuda gerçekleştirilen satışa yönelik resmi işlem bir yargı kararı ile iptal edilmedikçe hukuken geçersizliği ileri sürülemez. Bu durumda tenkis isteği incelenerek sonucuna göre bir karar verilmesi gerekirken yazılı düşüncelerle davanın reddi usul ve kanuna aykırıdır..) gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle, yeniden yapılan yargılama sonunda; mahkemece önceki kararda direnilmiştir.
Hukuk Genel Kurulu'nca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:
KARAR : Tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dosyadaki tutanak ve kanıtlara, bozma kararında açıklanan gerektirici nedenlere göre, Hukuk Genel Kurulu'nca da benimsenen Özel Daire bozma kararına uyulmak gerekirken, önceki kararda direnilmesi usul ve yasaya aykırıdır. Bu nedenle direnme kararı bozulmalıdır.
SONUÇ: : Davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile, direnme kararının Özel Daire bozma kararında gösterilen nedenlerden dolayı BOZULMASINA, 27.1.1993 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
|
