 |
T.C.
YARGITAY
Hukuk Genel Kurulu
E: 1992/716
K: 1993/35
T: 03.02.1993
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar arasındaki "ihbar ve kıdem tazminatı, hafta ve genel tatil gündelikleri, yıllık ücretli cizin parası" davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; Alanya 1. Asliye Hukuk (İş) Mahkemesince davanın kısmen kabulüne dair verilen 31.12.1991 gün ve 1989/412 E.-199-0/470 K. sayılı kararın incelenmesi taraf vekilleri tarafından istenilmesi üzerine, Yargıtay 9. Hukuk Dairesi'nin 23.12.1991 gün ve 1991/11285-16352 sayılı ilamiyle; (.. Şahitler davacının otelde şef garson olarak yaz aylarında fazla mesai yaptığını söylemişlerdir.
Buna göre, kış aylarında fazla mesai yapmadığı sonucuna varılmaktadır. Böyle olunca davacının 12.6.1987-10.10.1988 tarihleri arasında yaz ayları için fazla mesai ücreti hesaplanıp karar verilmesi gerekirken, kış ayları için de fazla mesai ücretine karar verilmiş olması doğru değildir.
Davacının 12.6.1987 tarihinden önceki yıllara ait çalışmasının mevsimlik olduğu anlaşılmaktadır. Nitekim bilirkişide hesapları mevsimlik işe göre yapmıştır. İş Kanununun 50. maddesinin 5. fıkrasına göre mevsimlik işlerde çalışanlar hakkında yıllık ücretli izinlere ilişkin hükümler uygulanmaz. Bu durumda sadece, 12.6.1987 ile 10.10.1988 tarihleri arası için bir yıllık ücretli izin parasına hükmetmek gerekirken, önceki çalışmaları için de yıllık ücretli izine karar verilmiş olması isabetsizdir..) gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle, yeniden yapılan yargılama sonunda; mahkemece önceki kararda direnilmiştir.
Hukuk Genel Kurulu'nca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:
KARAR : Tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dosyadaki tutanak ve kanıtlara, mahkeme kararında açıklanan gerektirici nedenlere ve özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, usul ve Yasaya uygun bulunan direnme kararının onanması gerekir.
SONUÇ : Davalı vekilinin temyiz itirazlarının reddi ile, direnme kararının yukarıda açıklanan nedenlerle (onanmasına) ve aşağıda dökümü yazılı (105.340) lira bakiye temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 3.2.1993 gününde oybirliği ile karar verildi.