 |
T.C.
YARGITAY
Hukuk Genel Kurulu
E: 1992/60
K: 1992/344
T: 20.05.1992
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar arasındaki "boşanma ve nafaka" davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; Gediz Asliye Hukuk Mahkemesince davanın reddine dair verilen 19.7.1990 gün 439-211 sayılı kararın incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmesi üzerine;
Yargıtay 2. Hukuk Dairesinin 31.1.1991 gün ve 10995-1524 sayılı ilamı:
(.. Davalının eşine karşı müessir fiilde bulunduğu ve hakkında mahkumiyet kararı verildiği dinlenen tanık sözleri ve Sulh Ceza Mahkemesinin 1988/568 esas sayılı kararı ile sabit olmuştur. Gerçekleşen bu fiil karşısında müşterek hayatın devamına imkan bırakmayacak biçimde evlilik birliğinin temelinden sarsıldığı açıktır. O halde mahkemece tarafların boşanmalarına karar vermek gerekirken delillerin değerlendirilmesinde yanılgıya düşülerek yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve yasaya aykırıdır..) gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle, yeniden yapılan yargılama sonunda; mahkemece önceki kararda direnilmiştir.
Hukuk Genel Kurulunca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:
KARAR : Tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dosyadaki tutanak ve kanıtlara, mahkeme kararında açıklanan gerektirici nedenlere ve özellikle davalı kadın hakkında kesici aletle davacı kocasını yaralamak suçundan açılan Kamu davasının görülmesi sırasında, 4.10.1988 günlü oturumda, davacı koca" şu anda sanıkla barıştım, dava ve şikayetimden vazgeçiyorum" demek suretiyle feragat ettiğini beyan etmiştir. Duruşma tutanağına alınan bu beyanında davacı koca, şikayetinden vazgeçtiğini bildirdiği gibi, ayrıca karısı ile barıştığını da açıkça ifade etmiştir. Bu bildirimin, ceza davasındaki şikayetten vazgeçme yanında, davalının bu kez boşanma nedeni yapılan davranışından ötürü de affedildiği biçiminde kabulü gerekeceğine göre, usul ve Yasaya uygun bulunan direnme kararının onanması gerekir.
SONUÇ : Davacı vekilinin temyiz itirazlarının reddi ile, direnme kararının yukarıda açıklanan nedenlerle (ONANMASINA) 20.5.1992 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.