 |
T.C.
YARGITAY
Hukuk Genel Kurulu
E: 1992/569
K: 1992/722
T: 02.12.1992
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar arasındaki "boşanma ve velayet" davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; Aydın 1. Asliye Hukuk Mahkemesi'nce davanın kabulüne dair verilen 8.3.1991 gün ve 997-111 sayılı kararın incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmesi üzerine;
Yargıtay 2. Hukuk Dairesinin 30.5.1991 gün ve 6044-8644 sayılı ilamı:
(.. Tarafların müşterek çocuklarının eskiden beri bir arada yaşadıkları bu çocukların birbirinden ayrılmaları onların yetişmelerinde psikolojik yönden menfi etki yapabileceği gibi babaya bırakılan küçük çocukların halen anne şefkatine muhtaç oldukları düşünülmeden yazılı şekilde karar verilmesi usul ve kanuna aykırıdır..) gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle, yeniden yapılan yargılama sonunda; mahkemece önceki kararda direnilmiştir.
Hukuk Genel Kurulu'nca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:
KARAR : Tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dosyadaki tutanak ve kanıtlara bozma kararında açıklanan gerektirici nedenlere göre, Hukuk Genel Kurulu'nca da benimsenen Özel Daire bozma kararına uyulmak gerekirken, önceki kararda direnilmesi usul ve yasaya aykırıdır. Bu nedenle direnme kararı bozulmalıdır.
SONUÇ : Davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile, direnme kararının Özel Daire bozma kararında gösterilen nedenlerden dolayı BOZULMASINA, 2.12.1992 tarihinde oyçokluğuyla karar verildi.