 |
T.C.
YARGITAY
Hukuk Genel Kurulu
E: 1992/218
K: 1992/317
T: 13.05.1992
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar arasındaki "alacak" davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; İstanbul 5. İş Mahkemesince davanın kabulüne dair verilen 14.6.1991 gün ve 1990/822-1991/429 sayılı kararın incelenmesi davalı tarafından istenilmesi üzerine;
Yargıtay 9. Hukuk Dairesinin 19.11.1991 gün ve 13058-14466 sayılı ilamı:
(.. Davalıdan tahsile karar verilen banka zararı 1.10.1982 tarihinde oluşmuş, bu dava ise 28.11.1990 tarihinde açılmıştır. Hüküm altına alınan miktarın 2.560.000 TL.si asıl alacak, bakiyesi ise, olay tarihi ile dava tarihi arasında geçen süre için ticari temerrüt faizini teşkil etmektedir. Böylece davacı bankanın davayı geç açmak suretiyle zararın artmasına sebebiyet verdiğinin kabulü ile gerçekleşen zarardan BK.nun 44. maddesi uyarınca gerekli indirimin yapılması gerekir. Bu cihetin gözönünde tutulmamış olması bozmayı icap ettirmiştir..) gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle yeniden yapılan yargılama sonunda; mahkemece önceki kararda direnilmiştir.
Hukuk Genel Kurulunca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve usulün 2494 sayılı yasa ile değişik 438/2 maddesi gereğince duruşma isteğinin reddine karar verilip dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:
KARAR : Tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dosyadaki tutanak ve kanıtlara, bozma kararında açıklanan gerektirici nedenlere göre, Hukuk Genel Kurulunca da benimsenen Özel Daire bozma kararına uyulmak gerekirken, önceki kararda direnilmesi usul ve yasaya aykırıdır. Bu nedenle direnme kararı bozulmalıdır.
SONUÇ : Davalı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile, direnme kararının Özel Daire bozma kararında gösterilen nedenlerden dolayı BOZULMASINA, 13.5.1992 tarihinde oyçokluğu ile karar verildi.
