 |
T.C.
YARGITAY
Hukuk Genel Kurulu
E: 1992/153
K: 1992/243
T: 15.04.1992
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar arasındaki "borca itiraz" davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; Adana 2. İcra Tetkik Mercii Mahkemesince davanın reddine dair verilen 25.12.1990 gün ve 1790-2556 sayılı kararın incelenmesi davacılar vekili tarafından istenilmesi üzerine, Yargıtay 12. Hukuk Dairesinin 16.9.1991 gün ve 1544-9081 sayılı ilamı: (... İİK.nun 170/b maddesinin göndermesi ile uygulanması gereken 67/3 maddesine göre, itiraz eden mirasçı ise tazminata hükmedilmesi kötüniyetin sübutuna bağlıdır.
Olayda, murisin borçlu olup olmadığını kesinlikle bilmek durumunda olmayan mirasçıların kötüniyetlerinin ne şekilde sabit olduğu belirtilmeden tazminata mahkum edilmeleri doğru değildir.) gerekçesiyle dosya yerine geri çevrilmekle yeniden yapılan yargılama sonunda; mahkemece önceki kararda direnilmiştir.
Hukuk Genel Kurulunca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:
KARAR : Tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dosyadaki tutanak ve kanıtlara, bozma kararında açıklanan gerektirici nedenlere ve özellikle alacaklının, davalılar murisi aleyhine açtığı ve onun öldüğü anlaşılması üzerine davalılara yönelttiği itirazın kaldırılması ve icranın devamı isteğine dair davada, bu kezde temyize konu davada takip konusu yapılan senette borçlu olarak atılı imzanın davalılar miras bırakanına aidiyetini kabul eden rapor, esas alınarak ilk davada verilen karar kesinleşmemiş olduğuna göre, Hukuk Genel Kurulunca da benimsenen Özel Daire bozma kararına uyulmak gerekirken önceki kararda direnilmesi usul ve yasaya aykırıdır. Bu nedenle direnme kararı bozulmalıdır.
SONUÇ : Davacılar vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile, direnme kararının Özel Daire bozma kararında gösterilen nedenlerden dolayı BOZULMASINA, 15.4.1992 gününde oyçokluğu ile karar verildi.
