DAVA : Taraflar arasındaki "tapu iptali" davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; Bor Asliye Hukuk Mahkemesince davanın reddine dair verilen 23.6.1989 gün ve 1985/165 E-1989/223 K. sayılı kararın incelenmesi davacı Hazine vekili tarafından istenilmesi üzerine; Yargıtay 14. Hukuk Dairesinin 7.3.1991 gün ve 1990/5397-1991/2310 sayılı ilamı: (... Davacı hazine vekili, 870 sayılı parselin kayıt fazlasını da içerdiğini, fazla kısmın meradan açıldığını, iktisap edilemeyeceğini ileri sürerek tapunun iptalini, mera olarak sınırlandırılmasını istemiştir. Yerel Mahkeme kesin hükmün varlığından bahisle davayı reddetmiştir. Oysa Bor Tapulama Mahkemesinin 1978/44 esas, 1982/91 karar sayılı ve 29.12.1982 tarihli kararı ile Yargıtay 7. Hukuk Dairesinin 27.4.1983 tarihli kararı kişiler arasındaki itiraza ilişkindir. Hazine ile doğrudan ilgisi olmayan, ayrık bir çekişme nedeniyle verilmiş kararlar olup tapulama yasasının komisyonların çalışma tarzı ile ilgili usuli konuların içermektedir. Bu sebeple anılan kararlar kesin hüküm sayılarak davanın reddi yoluna gidilemez. İşin esası incelenerek hüküm kurulması gerekir.) gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle yeniden yapılan yargılama sonunda; mahkemece önceki kararda direnilmiştir.

Hukuk Genel Kurulunca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:

 

KARAR : Tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dosyadaki tutanak ve kanıtlara, bozma kararında açıklanan gerektirici nedenlere ve özellikle, kesin hükmün varlığından söz edilebilmesi için, önce görülen dava ile, bu itirazın ileri sürüldüğü davada, taraf ve müddeabih birliği yanında davada dayanılan maddi vakıalar olarak anlaşılması gereken sebep birliğinin de bulunması gerekir. Oysa somut olayda önce görülen ve tamamen uyuşmazlığın çözümlenmesinde izlenmesi gereken yola ilişkin olarak ilke niteliğindeki bozma kararı ile bozulan davada, dayanılan maddi vakıalarla, temyiz konu davada ileri sürülen maddi vakıalar arasında bir birliğin bulunmadığı duraksanmayacak kadar açık bir olgudur.

O itibarla Hukuk Genel Kurulunca da benimsenen Özel Daire bozma kararına uyulmak gerekirken, önceki kararda direnilmesi usül ve yasaya aykırıdır. Bu nedenle direnme kararı bozulmalıdır.

 

SONUÇ : Davacı Hazine vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile, direnme kararının Özel Daire bozma kararında ve yukarıda gösterilen nedenlerden dolayı BOZULMASINA, 22.4.1992 gününde oybirliği ile karar verildi.

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972