 |
T.C.
YARGITAY
Hukuk Genel Kurulu
E: 1991/650
K: 1992/74
T: 19.02.1992
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar arasındaki "tazminat" davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; Diyarbakır Asliye 2. Hukuk Mahkemesince davanın kabulüne dair verilen 5.10.1989 gün ve 109-469 sayılı kararın incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmesi üzerine; Yargıtay 4. Hukuk Dairesinin 18.10.1990 gün ve 12451-7615 sayılı ilamı:
(... Dosyada mevcut cevabi yazılara göre davalı sıtma savaş başkanlığı emrinde görevli bir kimsedir. Bu görevi ise şoförlük değildir. İdarenin emri üzerine bir başka yerden aşı getirmek üzere şoför olarak ona bu görev verilmiştir. Bu durumda asıl mesleği şoför olmayan bir kimseye şoförlük görevi veren idarenin zararın oluşmasında müterafik kusuru bulunduğu dikkate alınmadan zararın bütününden sorumlu tutulması usul ve yasaya aykırıdır..) gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle, yeniden yapılan yargılama sonunda; mahkemece önceki kararda direnilmiştir.
Hükük Genel Kurulunca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:
KARAR : Taraflar arasındaki ilişki hizmet sözleşmesine dayanmaktadır. Bu gibi hizmet sözleşmelerinden doğan uyuşmazlıklara ilişkin davaların iş mahkemelerinde görülmesi 1475 ve 5521 sayılı Kanunların 1 maddeleri hükümleri gereğidir. Ayrıca Diyarbakır'da İş Mahkemesi bulunduğu gözetilerek, dava dilekçesinin görev yönünden reddi gerekirken işin esasına girilerek yazılı şekilde karar verilmesi usul ve yasaya aykırıdır.
O halde direnme kararı bu nedenle bozulmalıdır.
SONUÇ : Davalının temyiz itirazlarının kabulü ile, direnme kararının yukarıda gösterilen nedenlerden dolayı BOZULMASIN, 19.2.1992 gününde oybirliğiyle karar verildi.