 |
T.C.
YARGITAY
Hukuk Genel Kurulu
E: 1991/646
K: 1992/77
T: 19.02.1992
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar arasındaki "boşanma ve tazminat" davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; Fatih 1. Asliye Hukuk Mahkemesi'nce davanın kabulüne dair verilen 26.9.1990 gün ve 1989/44 E - 1990/852 K. sayılı kararın incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmesi üzerine,
Yargıtay 2. Hukuk Dairesinin 18.2.1991 gün ve 1990/12593-1991/2879 sayılı ilamı;
(.. Boşanma davası içinde istenen tazminat ve nafaka istekleri harca tabi olmadığı gibi kabul veya reddinde vekalet ücretine de hükmedilemez. Bu yönün gözönüne alınmadan tazminat ve yoksulluk nafakası isteğinin reddi usul ve kanuna aykırıdır...) gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle, yeniden yapılan yargılama sonunda; mahkemece önceki kararda direnilmiştir.
Hukuk Genel Kurulu'nca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:
KARAR : Davacı koca tarafından davalı eş aleyhine 3444 sayılı Yasa ile değişik MK.nun 134/son maddesine dayalı olarak açılan boşanma davasında davalı tarafından boşanmanın feri niteliğinde bulunan maddi ve manevi tazminat ile yoksulluk nafakası talebinde bulunulmuştur. Mahkemece boşanma isteminin kabulüne karar verilmekle birlikte davalı kadının boşanmanın eki niteliğindeki istekleri ile ilgili tazminat ve nafaka talepleri, gerekçe gösterilmek suretiyle ve ayrıca harcı verilmediği gereğine işaretle reddedilmiştir.
Mahkemece davalı kadının talepleri hakkında işin esastan tetkik edilerek red kararı verildiği ve bu red kararında isteklerin harcının yatırılmamış olmasına dayanılmadığına ilişkin direnmesi yerindedir:
Ne var ki işin esasına yönelik temyiz itirazları Özel Dairece incelenmiş değildir.
O halde dosya bu konuda gerekli tetkikat yapılmak üzere dairesine gönderilmelidir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenle dosyanın 2. Hukuk Dairesine gönderilmesine, 19.2.1992 tarihinde oybirliği ile karar verildi.
