 |
T.C.
YARGITAY
Hukuk Genel Kurulu
E: 1991/601
K: 1992/6
T: 21.01.1992
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar arasındaki "şikayet" davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; GAZİOSMANPAŞA İcra Tetkik Merciince davanın kabulüne dair verilen 20.3.1990 gün ve 1990/50-1990/156 sayılı kararın incelenmmesiyle Davalı Vekili tarafından istenilmesi üzerine; Yargıtay 12. Hukuk Dairesinin 24.12.1990 gün ve 6183-13550 sayılı ilamı: (... Takibe konu ilam kira ilişkisinden doğan hakka dayanmaktadır. İnfaza karşı çıkan kişi de kiracı durumundadır. Olayda İİK. 276. maddesi uygulaması gerekir. İlam ve ilama dayanak olan kira sözleşmesinden sonra yapılıp noterce onaylanmış kira sözleşmesinin ilam alacaklısına karşı kullanılması mümkün değildir. İlam borçlusu mal sahibine bağlı olarak (tebaen) oturan müşteki aynı maddenin son fıkrasına göre 3. şahıs sayılmamak gerekir. Ancak, müşteki ilamın kendi işgal yeri kapsamadığıda ileri sürdüğüne göre bu husus gerektiğinde yerine keşif yapılarak incelenmelidir. Noksan inceleme ile ve yasaya uymayan gerekçe ile şikayetin kabulü usul ve yasaya aykırıdır..) gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle yeniden yapılan yargılama sonunda mahkemece önceki kararda direnilmiştir.
Hukuk Genel Kurulunca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:
KARAR : Tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına dosyadaki tutanak ve kanıtlara, bozma kararında açıklanan gerektirici nedenlere göre, Hukuk Genel Kurulunca da benimsenen Özel Daire bozma kararına uyulmak gerekirken önceki kararda direnilmesi usül ve yasaya aykırıdır. Bu nedenle direnme kararı bozulmalıdır.
SONUÇ : Davalı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile direnme kararının Özel Daire bozma kararında gösterilen nedenlerden dolayı BOZULMASINA 21.1.1992 gününde oybirliğiyle karar verildi.
