 |
T.C.
YARGITAY
Hukuk Genel Kurulu
E: 1991/503
K: 1991/594
T: 20.11.1991
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar aasındaki "vasinin azli" davasından dolayı yapılan yagrılama sonunda; Şişli Asliye 4. Hukuk Mahkemesi'nce davanın reddine dair verilen 26.10.1990 gün ve 22-877 sayılı kararın incelenmesi davacı vekili tarfından istenilmesi üzerine; Yargıtay 2. Hukuk Dairesinin 12.3.1991 gün ve 1448-4501 sayılı ilamı: (... Madeni Kanunun 368/2. maddesi, suihal sahibi olanların vasi olamayacağını hükme bağlamıştır. 6.6.1989 günlü Emniyet Müdürlüğünün yazılarında davalının uyuşturcu madde kaçakçılığından yakalandığı ifade edilmiştir. Bu olay etraflı biçimden araştırılıp hasıl olacak sonuca göre bir karar verilmesi gerekirken, eksik inceleme ile davanın reddedilmesi usul ve yasaya aykırıdır...) gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle, yeniden yapılan yargılama sonunda; mahkemece önceki kararda direnilmiştir.
Hukuk Genel Kurulunca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan onra gereği görüşüldü:
KARAR : Tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dosyadaki tutanak ve kanıtlara, bozma kararında açıklanan gerektirici nedenlere göre, Hukuk Genel Kurulunca da benimsenen Özel Daire bozma kararına uyulmak gerekirken, önceki kararda direnilmesi usul ve yasaya aykırıdır. Bu nedenle direnme kararı bozulmalıdır.
SONUÇ : Davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile, direnme kararının Özel Daire bozma kararında gösterilen nedenlerden dolayı BOZULMASINA, 20.11.1991 gününde oybirliğiyle karar verildi.