 |
T.C.
YARGITAY
Hukuk Genel Kurulu
E: 1991/347
K: 1991/481
T: 09.10.1991
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar arasındaki "alacak" davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; İZMİR 2. İş Mahkemesince davanın kısmen kabulüne dair verilen 16.11.1990 gün ve 976-1315 sayılı kararın incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmesi üzerine; Yargıtay 9. Hukuk Dairesinin 1.4.1991 gün ve 13030-6735 sayılı ilamı: (.. Davacının iş şartlarının değiştirilmesi nedeni ile değiştirilen işi kabul etmediğini eski işine verilmediği takdirde iş akdini İş Kanunun 16/2. bent hükümleri gereğince feshedeceğini bildirmek suretiyle işverene ihtarname gönderdiği görülmektedir. Bu ihtara rağmen davacıya eski işi verilmediğine göre iş akdinin 16/2. maddesi uyarıncafeshinin gerçekleştiğinin kabulü gerekir. Böyle olunca kıdem tazminatına hak kazanır. Bunun için davacının ayrıca bir fesih iradesinde bulunması gerekmez. Bu nedenle mahkemenin yazılı şekilde kıdem tazminatı isteğini reddetmiş olması isabetli görülmemiştir..) gerekçesiyle bozularak dosya yerine gereği çevrilmekle, yeniden yapılan yargılama sonunda; mahkemece önceki kararda direnilmiştir.
Hukuk Genel Kurulunca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:
KARAR : Tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dosyadaki tutanak ve kanıtlara, bozma kararında açıklanan gerektirici nedenlere ve özellikle davacının iş şartlarının ağırlaştırılmasına kendi davranışları ile neden olan davalı İşverenin iş akdini fesih hakkının bulunmamasına göre Hukuk Genel Kurulunca da benimsenen Özel Daire bozma kararına uyulmak gerekirken, önceki kararda direnilmesi usul ve yasaya aykırıdır. Bu nedenle direnme kararı bozulmalıdır.
SONUÇ : Davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile, direnme kararının Özel Daire bozma kararında gösterilen nedenlerden dolayı BOZULMASINA 9.10.1991 gününde oybirliğiyle karar verildi.