 |
T.C.
YARGITAY
Hukuk Genel Kurulu
E: 1991/318
K: 1991/400
T: 03.07.1991
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar arasındaki "boşanma istirdat" davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; Kütahya Asliye 2. Hukuk Mahkemesince davanın kabulüne dair verilen 22.2.1990 gün ve 1990/88-102 sayılı kararın incelenmesi taraf vekilleri tarafından istenilmesi üzerine,
Yargıtay 2. Hukuk dairesinin 16.10.1990 gün ve 1990/4386-9494 sayılı ilamı :
(...1 - Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillere kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine ve davalı davacı Sacit'in tüm temyiz itirazı ile davalı-davacı Hatice'nin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2 - Sacit boşanma yönündeki isteğinden karardan sonra 15.3.1990 gününde feragat etmiş olmakla bu yöndeki davanın kabulü hakkındaki kararın bozulması gerekli olmuştur.
3 - Borçlar kanunun 244. maddesi şartları oluşmadığı halde hibeden rücu yönündeki Sacit'in davasının kabulü usul ve kanuna aykırıdır...) gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle yeniden yapılan yargılama sonunda, mahkemece önceki kararda direnilmiştir.
Hukuk Genel kurulunca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve direnme kararının verildiği tarih itibariyle HUMK.nun 2494 sayılı yasa ile değişik 438/son fıkrası hükmü gereğince duruşma isteğinin reddine karar verilip dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü :
KARAR : Tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dosyadaki tutanak ve kanıtlara bozma kararında açıklanan gerektirici nedenlere göre Hukuk Genel Kurulunca da benimsenen Özel Daire bozma kararına uyulmak gerekirken önceki kararda direnilmesi usul ve yasaya aykırıdır. Bu nedenle direnme kararı bozulmalıdır.
SONUÇ : Davacı Hatice Dumlu vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile direnme kararının Özel Daire bozma kararında gösterlen nedenlerden dolayı BOZULMASINA, 3.7.1991 gününde oybirliğiyle karar verildi.