 |
T.C.
YARGITAY
Hukuk Genel Kurulu
E: 1991/278
K: 1991/392
T: 03.07.1991
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar arasındaki "tapu iptali, tescil" davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; Kemalpaşa Asliye Hukuk Mahkemesince davanın reddine dair verilen 9.10.1987 gün ve 1986/344-1987/353 sayılı kararın incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmesi üzerine;
Yargıtay 14. Hukuk Dairesinin 20.10.1989 gün ve 1988/5483-1989/8667 sayılı ilamı:
(.. Taraflar arasındaki inanç ilişkisi olduğu ileri sürülmüştür. Buna göre davalı, davacı namına taşınmaz satın almaya ve ev yapmaya mezundur. Davacı Almanya'dan para göndermektedir ve davasını para makbuzları ile şahit beyanlarına dayanarak kanıtlayacağını bildirmiştir. O halde ve HUMK.293. maddesi uyarınca Usul-füru arasındaki olayların tanıkla ispat edileceği gözönünde tutularak gösterilen şahitler dinlenerek itimadi işlem ile ilgili bilgi alınmalı, toplanacak tüm deliller takdir edilerek bir sonuca varılmalıdır. Eksik inceleme ile hüküm kurulamaz...) gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle, yeniden yapılan yargılama sonunda; mahkemece önceki kararda direnilmiştir.
Hukuk Genel Kurulunca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:
KARAR : Tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dosyadaki tutanak ve kanıtlara, bozma kararında açıklanan gerektirici nedenlere göre, Hukuk Genel Kurulunca da benimsenen Özel Daire bozma kararına uyulmak gerekirken, önceki kararda direnilmesi usul ve yasaya aykırıdır. Bu nedenle direnme kararı bozulmalıdır.
SONUÇ : Davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile, direnme kararının Özel Daire bozma kararında gösterilen nedenlerden dolayı (BOZULMASINA), yapılan ikinci görüşmede 3.7.1991 tarihinde oyçokluğu ile karar verildi.