DAVA : Taraflar arasındaki "tahliye davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; ESKİŞEHİR 1.Sulh Hukuk Mahkemesince davanın kabulüne dair verilen 12.6.1990 gün ve 1989/1038-1990/678 sayılı kararın incelenmesi davalı tarafından istenilmesi üzerine,

Yargıtay 6. Hukuk Dairesinin 9.10.1990 gün ve 11459-11963 sayılı ilamı;

(.. Davacı oğlu Yaşar'ın kirada oturduğunu, ileri sürüp taşınmazı oğlunun konut ihtiyacına tahsis etmek üzere tahliyesini istemiştir.

Davalı ise davayı kabul etmemiş bu davanın açılmasından 2 ay önce davacının aynı binada başka bir dairesinin boşaldığını, boşalan daireyi oğlunun ihtiyacına tahsis etmeyip başkasına kiraladığını ileri sürerek reddini istemiştir.

Gerçekten toplanan taraf delilleri ve yapılan keşifte davacının oğlunun ihtiyaçlı olduğu elverişsiz bir evde kirada oturduğu davacının davadan 2 ay önce boşalan aynı binadaki bir dairesini Temmuz ayının başında 3. bir şahsa kiraladığı başkasına kiralanan yerin dava konusu yerden 1 oda küçük olduğu başka bir üstünlük durumunun da bulunmadığı anlaşılmaktadır. Mahkemece de bu durum aynen kabul edilmiş yalnız mülkiyet hakkı sahibinin tercih etme yetkisinin bulunduğu ve düşük kira ödeyenin öncelikle tahliye edilmesi gereğine göre dayanarak tahliyeye karar verdiği görülmüştür.

Davacının oğlunun kirada oturduğuna ve oturduğu yerin elverişsiz bulunması sebebiyle bu konuta ihtiyacı olduğu belli olmakla beraber bu ihtiyacın daha önce boşalan dairede giderilmesinin düşünülmemesi ve ihtiyacın dava konusu yere yöneltilmesinde kabul edilebilir objİektif nedenler ileri srülmemiştir. 6570 sayılı Taşınmaz Kiraları Hakkındaki Kanun amaç itibariyle sosyal amaçlı toplumdaki konut sıkıntısı ve kira paralarının fahişliği karşısında kiracıyı kısmen koruyarak toplumsal bir denge ve huzur sağlama amacına yönelmiştir. yasanın bu amacına uygun bir yaklaşımda kira parasının dşüklüğü tahliye sebebi kabul edilemeyeceği gibi, objektif nedenler bulunmadan keyfiliğe kaçan bir tercih hakkının kullanılmasına da itibar etmemek gerekir. Bu nedenlerle davanın reddine karar verilmesi gerekirken yazılı gerekçelerle kabulüne karar verilmesi isabetli görülmemiştir..) gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle yeniden yapılan yargılama sonunda; mahkemece önceki kararda direnilmiştir.

Hukuk Genel Kurulunca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:

 

KARAR : Tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dosyadaki tutanak ve kanıtlara bozma kararında açıklanan gerektirici nedenlere göre, Hukuk Genel Kurulu'nca da benimsenen Özel Daire bozma kararına uyulmak gerekirken önceki kararda direnilmesi usul ve yasaya aykırıdır. Bu nedenle direnme kararı bozulmalıdır.

 

SONUÇ : Davalının temyiz itirazlarının kabulü ile, direnme kararının Özel Daire bozma kararında gösterilen nedenlerden dolayı HUMK.NUN 429. maddesi gereğince (BOZULMASINA), istek halinde temyiz peşin harcının geri verilmesine, ikinci görüşmede 22.5.1991 tarihinde oyçokluğuyla karar verildi.

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972