 |
T.C.
YARGITAY
Hukuk Genel Kurulu
E: 1991/169
K: 1991/280
T: 22.05.1991
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar arasındaki "Kat Mülkiyeti Kanununa muhalefet" davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; Fatih 2. Sulh Hukuk Mahkemesince davanın kısmen reddine dair verilen 25.9.1989 gün ve 1149-869 sayılı kararın incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmesi üzerine;
Yargıtay 5. Hukuk Dairesinin 21.5.1990 gün ve 27219-15252 sayılı ilamı:
(.. Şirketler ticari kuruluşlardır. Bunların çalışma yerlerinin de işyeri olarak kabul edilmesi gerekir. Bu sebeple davacının işyerlerinin meskene dönüştürülmesi talebinin de kabulüne karar verilmesi gerekirken yerinde olmayan düşüncelerle bu konudaki talebin reddine karar verilmesi doğru görülmemiştir..) gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle, yeniden yapılan yargılama sonunda; mahkemece önceki kararda direnilmiştir.
Hukuk Genel Kurulunca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:
KARAR : Tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dosyadaki tutanak ve kanıtlara, bozma kararında açıklanan gerektirici nedenlere ve özellikle dava konusu taşınmaz, tapu sicilinde niteliği mesken olarak belirtilmiş bulunan bağımsız bir bölümdür. Davalı şirket ticari bir kuruluştur. Bunun çalışma yerinin de işyeri olarak kabul edilmesi gerektiği kuşkusuzdur. Davalıca, çekişmeli yerde büro hizmetleri yanında, şirketin bağlı olduğu müessesenin bakım ve tamirlerini üstlendiği, sanayi mamüllerinin arızalarının tesbiti ile birlikte onarımlarının da yapıldığı, davalı vekilinin duruşma tutanağına alınan imzalı beyanından da açıklıkla anlaşılmaktadır.
Bu durumda dava konusu bağımsız bölümün adeta bir tamirhane gibi kullanıldığının kabulü icap eder. O itibarla 634 sayılı Kat Mülkiyeti Kanununun yasak işleri düzenleyen 24. maddesi hükmü gözetildiğinde, Hukuk Genel Kurulunca da benimsenen Özel Daire bozma kararına uyulmak gerekirken, önceki kararda direnilmesi usul ve yasaya aykırıdır. Bu nedenle direnme kararı bozulmalıdır.
SONUÇ : Davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile, direnme kararının Özel Daire bozma kararında ve yukarıda gösterilen nedenlerden dolayı (BOZULMASINA), bozmada oybirliği nedeniyle 22.5.1991 tarihinde oyçokluğu ile karar verildi.