DAVA : Taraflar arasındaki "tesçil" davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; İzmir 7. Asliye Hukuk Mahkemesince davanın reddine dair verilen 26.12.1989 gün ve 208-1207 sayılı kararın incelenmesi davacılar tarafından istenilmesi üzerine,

Yargıtay 14. Hukuk Dairesinin 25.5.1990 gün ve 3321-4812 sayılı ilamı;

(..Dosya kapsamı ve toplanan deliller itibariyle mümeyyizler vekilinin sair temyiz itirazlarının reddi gerekmiştir. Ancak;

Davacı Galip Uz vekili, İzmir 2. Noterliğince re'sen düzenlenen 5.9.1961 gün ve 14301 yevmiye numaralı sözleme ile davalıların miras bırakanı Cennez Uz'un 39 ada 80 parsel sayılı taşınmazını, Galip Uz'a satış vaadinde bulunduğundan mezkür taşınmazın Galip Uz adına ferağa icbar suretiyle tesçilini istemiştir. Galip Uz, sözleşmeden doğan kişisel hakkını Ali Bütün ve Ahmet Çelik'e devretmiş olup dava onlar tarafından takip edilmektedir.

Diğer yönden ferağa icbar suretiyle tesçil davasının davalılarından Neşe Diler ve Özcan Diler vekilleri ise açmış olduğu ayrı bir dava ile, müvekkillerinin miras bırakanı Cennez Uz ve torunu Galip Uz arasında düzenlenen satış vaadi sözleşmesinin muvazaaya dayandığını bildirerek satış vaadi sözleşmesinin ve bu sözleşmeden doğan kişisel hakkın temlikine ilişkin senedin iptallerine karar verilmesini istemiştir.

Her iki dava birleştirilmiş, senet iptali davası kabul edilmiş ve ferağa icbar suretiyle tesçil davası reddedilmiştir.

Neşe Diler ve Özcan Diler, Cennet Uz'un külli halefidirler, sözleşmenin tarafı sayılırlar ve zaten davayı Cennet Uz terekesi mümessili takip etmektedir. Borçlar Yasasının 18. maddesi uyarınca Cennet Uz mirasçıları veya tereke mümessili, sözleşmenin tarafı olmakla satış vaadi sözleşmesinin muvazaaya dayandığını ileri süremezler ve iddianın isbatı bakımından tanık dinletemezler. Zaten karşı taraf, tanık dinletilmesine muvafakat etmemiştir. Bu durumda, dinlenilen tanık sözlerine de itibar edilmez. Ayrıca çekişmeli taşınmazın Galip Uz tarafından tasarruf edildiği anlaşılmakla zamanaşımı savunmasının da dinlenme olanağı yoktur.

Bu itibarla, satış vaadi sözleşmesinin muvazaalı olarak düzenlendiği hakkında Cennet Uz terekesi mümessilinin Galip Uz'a yemin teklif etme hakkı olup bu hususun ilgiliye hatırlatılması gerekirken aksine bazı şşekilde hüküm kurulması doğru görülmemiştir..) gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle yeniden yapılan yargılama sonunda; mahkemece önceki kararda direnilmiştir.

Hukuk Genel Kurulunca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:

 

KARAR : Davacı Galip Uz, tarafların müşterek miras bırakanı ve kendisinin babaannesi bulunan Cennez Uz ile Noterde yapılan 5.9.1961 günlü gayrimenkul satış vaadi sözleşmesine dayanarak dava konusu taşınmazın adına tesçilini istemiş, yine murisin torunlarından bulunan Neşe ve Özcan Diler de tesçil davasına dayanak yapılan satış vaadi sözleşmesinin muvazaa nedeniyle geçersizliğini ileri sürerek iptalini talep etmişlerdir. Davalar birleştirilerek, birlikte yürütülmüştür. Satış vaadi sözleşmesinin iptalini isteyen miras bırakanın torunları davalarını, murislerine teban, onun külli halefi olarak değil, kendi miras haklarına dayanarak açmışlardır. Bu husus, dava dilekçelerinin içeriğinden duraksanmayacak biçimde açıklıkla anlaşılmaktadır. Zira davalarında, miras bırakanları Cennet'in taşınmaz mal satışına gereksinimi bulunmadığını yine torunu temlik davacısı Galip'in bu yeri almak için yeterli ekonomik güce sahip bulunmadığından para vermesinin söz konusu olmadığı gibi, satış vaadi borçlusu murisleri ile birlikte aynı evde oturduğunu, satış vaadinde gerçekten satışın değil, kendilerinden mal kaçırmak ve miras haklarından yoksun bırakmanın amaçlandığını, o nedenle de muvazaa ile illetli olduğunu ileri sürmüşlerdir. Görüleceği üzere bu ileri sürülüşte, muris Cennet'in külli halefi olarak hareket edilmediği, aksine murisle, yapılan temlikte aralarında menfaat birliği, değil, çakışması bulunduğu iddiasının varlığı aşikardır. O itibarla satış vaadi sözleşmesinin muvazaa sebebiyle iptali davasında, taraf muvazaası değil muris muvazaasına dayanıldığının kabulü icap eder. Bu durumda da iddianın 1.4.1974 gün 1/2 sayılı Yargıtay İnançları Birleştirme kararına göre, her türlü delil ile isbatı mümkündür.

Mahkemece de istek bu doğrultuda değerlendirilerek, tanık beyanları esas alınmak suretiyle hüküm kurulması doğru olduğundan bu yöne değinen direnme kararı yerindedir. Ne var ki bozma kararının içeriğine göre Özel Daire işin esasına yönelik temyiz itirazları incelenmiş değildir. O halde esasa yönelik temyiz itirazlarının incelenmesi için dosya Özel Dairesine gönderilmelidir.

 

SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerden ötürü direnme kararı yerinde ise de esasa yönelik temyiz itirazlarının incelenmesi için dosyanın 14. Hukuk Dairesine gönderilmesine, 1.5.1991 gününde oybirliğiyle karar verildi.

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972