 |
T.C.
YARGITAY
Hukuk Genel Kurulu
E: 1991/137
K: 1991/230
T: 01.05.1991
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar arasındaki "takibin iptali" davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; İstanbul 1. İcra Tetkik Mercii Mahkemesince davanın kabulüne dair verilen 27.6.1989 gün ve 173-725 sayılı kararın incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmesi üzerine, Yargıtay 12. Hukuk Dairesinin 12.2.1990 gün ve 8134-1048 sayılı ilamı:
(....Tarafların iddia ve müdafaalarına, dosya içeriğine, kararda yer alan gerekçeye göre sair temyiz itirazları yerinde değilse de teminat cirosu ile hamil bulunan alacaklı bankanın kötü niyetinin ne suretle oluştuğu gösterilmeden salt itirazın kabul edilmemesi kötü niyete dayanak yapılarak alacaklının para cezasına mahkum edilmesi isabetsizdir..) gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle yeniden yapılan yargılama sonundamahkemece önceki kararda direnilmiştir.
Hukuk Genel Kurulunca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:
KARAR : 3494 sayılı yasa ile değişik İİK.nun 170/4. maddesinde "tetkik mercii itirazın kabulüne karar verilmesi halinde, senedi takibe koymada kötü niyeti veya ağır kusuru bulunduğu takdirde alacaklıya, senede dayanan takip konusu alacağın % 10'u oranında para cezasına mahkum eder" hükmü getirilmiştir. Olayda davalı bankadır. Borçlu müşterisi bir Anonim Şirket tarafından teminat olarak verilen bonunun vadesinde ödenmemesi üzerine, bunu takip konusu yapmıştır. Bu itibarla, olayda takip konusu yapılan senede, teminat cirosu ile hamil bulunan bankanın, takipte kötü niyetinin ne suretle oluştuğu gösterilmeden salt itirazın kabul edilmemesinin kötü niyete dayanak yapılarak davalının para cezasına mahkum edilmesinin doğru olmadığına işaret eden ve Hukuk Genel Kuruluncada benimsenen Özel olmadığına işaret eden ve Hukuk Genel Kuruluncada benimsenen Özel Daire bozma kararına uyulmak gerekirken, önceki kararda direnilmesi usul ve yasaya aykırıdır. O halde direnme kararı bozulmalıdır.
SONUÇ : Davalı vekili temyiz itirazlarının kabulü ile, direnme kararının Özel Daire bozma kararında gösterilen nedenlerden dolayı BOZULMASINA, 1.5.1991 gününde oybirliğiyle karar verildi.