 |
T.C.
YARGITAY
Hukuk Genel Kurulu
E: 1991/136
K: 1991/302
T: 22.05.1991
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar arasındaki itirazın kaldırılması davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; GAZİANTEP İcra Tetkik Merciince davanın reddine dair verilen 19.3.1990 gün ve 343-247 sayılı kararın incelenmesi taraf vekilleri tarafından istenilmesi üzerine,
Yargıtay 12. Hukuk Dairesi'nin 2.10.1990 gün ve 4917-4950 sayılı ilamı:
(.. Takip dayanağı belgenin İİK.nun 38. maddesinde yazılı ilam mahiyetinde ve kesin borç ikrarını havi bulunduğu kredi borcundan kesinleşmiş miktarının borç olduğuna dair kayıtsız şartsız ikrarı havi bu belge ile genel haciz yolu ile takip yapılmasının neticeye etkili bulunmadığı muhakemetten halli gerektirir bir cihet olmadığı nazara alınmadan yazılı şekilde karar verilmesi isabetsizdir..) gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle yeniden yapılan yargılama sonunda mahkemece önceki kararda direnilmiştir.
Hukuk Genel Kurulunca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:
KARAR : 1 - Tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dosyadaki tutanak ve kanıtlara, bozma kararında açıklanan gerektirici nedenlere göre, Hukuk Genel Kurulu'nca da benimsenen Özel Daire bozma kararına uyulmak gerekirken önceki kararda direnilmesi usul ve yasaya aykırıdır. Bu nedenle direnme kararı davacı yararına bozulmalıdır.
2 - Davalılar hakkındaki hüküm, temyiz itirazları Özel Daire bozma ilamı ile reddedilip karar düzeltme aşamasından da geçerek kesinleşmiş bulunduğundan davalılar vekilinin kesinleşen hükme yönelik temyiz dilekçesi reddedilmelidir.
SONUÇ : 1 - Davacı vekillerinin temyiz itirazlarının kabulü ile direnme kararının Özel Daire bozma kararında gösterilen nedenden(BOZULMASINA),
2 - Davalılar vekilinin yukarıda 2. bentte gösterilen nedenle temyiz dilekçesinin (REDDİNE) 22.5.1991 gününde oybirliğiyle karar verildi.