 |
T.C.
YARGITAY
Hukuk Genel Kurulu
E: 1991/114
K: 1992/182
T: 18.03.1992
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar arasındaki "nafaka artırımı" davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; Elazığ 3. Asliye Hukuk Mahkemesince davanın kısmen kabulüne dair verilen 4.7.1991 gün ve 1991/198-279 sayılı kararın incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmesi üzerine;
Yargıtay 2. Hukuk Dairesinin 11.8.1991 gün ve 9144-10591 sayılı ilamı:
(.. Davalı süresinde verdiği cevap dilekçesi ile yoksulluk nafakasının kaldırılmasını istemiştir. Süresinde açılmış karşı davanın harcı alınarak incelenmesi ve sonucuna göre hüküm kurulması gerekirken yazılı şekilde hüküm tesisi usul ve yasaya aykırıdır..) gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle, yeniden yapılan yargılama sonunda; mahkemece önceki kararda direnilmiştir.
Hukuk Genel Kurulunca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:
KARAR : Dava, nafaka artırımı isteğine ilişkindir.
Davalının mahkemeye verdiği 4.6.1991 günlü dilekçe, başlığında da yazıldığı üzere aleyhine nafaka artırımı isteği ile açılan davaya cevap niteliğindedir. Karşılık dava dilekçesi olarak kabulü mümkün değildir. O itibarla, yerel mahkemenin somut olayda, davalının eski karısı davacıya karşı hükmen yükümlü bulunduğu yoksulluk nafakasının kaldırılması isteğine ilişkin usulüne uygun olarak açılmış bir davasının bulunmadığına dair direnmesi, açıklanan gerekçelerle yerindedir. Ne var ki mahkemece kurulan hükmün esasına yönelik temyiz itirazları Özel Dairece incelenmemiştir. Bu durumda dosya, esasa yönelik temyiz itirazlarının tetkiki için dairesine gönderilmelidir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle davalının davaya cevap dilekçesinin karşı dava dilekçesi olarak nitelendirilemeyeceğine ilişkin yerel mahkeme kararı doğru olup esasa yönelik temyiz itirazlarının incelenmesi için dosyanın 2. Hukuk Dairesine gönderilmesine, 18.3.1992 tarihinde oyçokluğu ile karar verildi.