 |
T.C.
YARGITAY
Hukuk Genel Kurulu
E: 1990/96
K: 1990/206
T: 28.03.1990
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar arasındaki "kamulaştırma bedeli artırma( davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; (Ödemiş 1. Asliye Hukuk Mahkemesince davanın reddine dair verilen 30.6.1989 gün ve 491-307 sayılı kararın incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmesi üzerine yargıtay 5. hukuk dairesinin 11.10.1988 gün ve 28025-14722 sayılı ilamı : (... davacın 4.8.1988 tarihli dilekçe ile isteği faiz esas alacağın feri niteliğinde olduğundan belirli bir miktara taalluk etmeyip yürüyen bir hakka ilişkin bulunduğundan her zaman ayrı bir dava konusu edilebileceğinden ve istemin tevsii niteliğinde görülemeyeceğindan dava ekonomisi bakımından bu isteminde incelenerek karara bağlanması gerekirken faiz isteminin reddine karar verilmesi doğru bulunmamıştır...) gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle yeniden yapılan yargılama sonunda mahkemece önceki kararda direnilmiştir.
Hukuk Genel kurulunca incelenerek direnme kararın süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü :
KARAR : Taraflarların karşılıklı iddia ve savunmalarına ve dosyadaki tutanak ve kanıtlara mahkeme kararında açıklanan gerektirici nedenlere ve özellikle kural olarak ana alacakla birlikte ek haklarda sona erer. Ek haklar anlam bakımından bir ana hakkın varlığına ihtiyaç gösteren ve ona bağlı olarak doğabilen haklardır. Faizlerde bu haklar arasındadır. Faizin asıl alacağa bağlı feri bir hak olması nedeniyle ilk davada bu konuda bir istek olmasa dahi sonradan süresinde açılacak ayrı bir dava ile istenmesi mümkündür. Ne varki somut olayda davacı dava dilekçesinde talep etmediği faizi dava görülmekte iken bir dilekçe ile talep etmiştir. Usulüne uygun biçimde açılmış bir dava bulunmadığından dilekçe ile yapılan isteğin iddianın genişletilmesi olduğu kuşkusuzdur. davalı tarafta bu genişletmeye açıkça karşı çıktığına göre mevcut kanıtların değerlendirilmesi suretiyle verilen direnme kararı onanmalıdır.
SONUÇ : Davacı vekilinin temyiz itirazlarının reddi ile direnme kararının yukarıda açıklanan nedenlerle ONANMASINA, 28.3.1990 gününde oyçokluğuyla karar verildi.