 |
T.C.
YARGITAY
Hukuk Genel Kurulu
E: 1990/475
K: 1990/577
T: 14.11.1990
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar arasındaki "boşanma" davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; (YALOVA Asliye Hukuk Mahkemesi)nce davanın reddine dair verilen 10.7.1989 gün ve 620-584 sayılı kararın incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmesi üzerine,
Yargıtay 2. Hukuk Dairesinin 83.1990 gün ve 11119-2588 sayılı ilamı:
(.. Medeni Kanuna 3444 sayılı kanunla eklenen geçici 1 ve 134/son maddeleri uyarınca üç yılı aşan fiili ayrılığa ilişkin boşanma davası yerel mahkemece müşterek hayatın yeniden kurulması sebebiyle reddedilmiştir. Oysaki hükme dayanak yapılan tanık ifadelerinde ileri sürülen tarihte taraflar arasında Yalova Asliye Hukuk Mahkemesinin 1987/511 sayılı nafaka davası devam etmekte ve dinlenen gerek davacı ve gerekse davalı tanıkları eşlerin ayrı yaşadıklarını açıklamaktadırlar. Bu durumda 1987 yılı sonu itibariyle tarafların bir araya geldiklerine ilişkin davalı tanıklarının ifadelerine itibar edilemiyeceğinden ve bu beyanlar ciddi ve inandırıcı görülemiyeceğinden boşanmaya karar verilmesi gerekirken delillerin takdirinde yanılgıya düşülerek isteğin reddolunması usul ve kanuna aykırıdır..) gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle yeniden yapılan yargılama sonunda mahkemece önceki kararda direnilmiştir.
Hukuk Genel Kurulunca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:
KARAR : Tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dosyadaki tutanak ve kanıtlara bozma kararında açıklanan gerektirici nedenlere göre, Hukuk Genel Kurulunca da benimsenen Özel Daire bozma kararına uyulmak gerekirken, önceki kararda direnilmesi usul ve yasaya aykırıdır. Bu nedenle direnme kararı bozulmalıdır.
SONUÇ : Davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile, direnme kararının Özel Daire bozma kararında gösterilen nedenlerden dolayı (BOZULMASINA), 14.11.1990 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.