 |
T.C.
YARGITAY
Hukuk Genel Kurulu
E: 1990/297
K: 1990/385
T: 20.06.1990
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar arasındaki "tazminat" davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; Üsküdar Asliye 4. Hukuk Mahkemesince davanın reddine dair verilen 30.1.1989 gün ve 666-38 sayılı kararın incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmesi üzerine,
Yargıtay 4. Hukuk Dairesinin 5.10.1989 gün ve 3181-7434 sayılı ilamı:
(.. Dava trafik kazasından doğan tazminat isteğidir. Davacı iddiasını isbat için delil tesbiti dosyası ile trafik kazası tesbit tutanağını ibraz etmiştir. Mahkemece olayın gerçekleştiği benimsenmekle beraber bununla ilgili hazırlık evrakı bulunmadığından söz edilerek davanın reddine karar verilmiştir.
Aranılan hazırlık evrakı her ne kadar duruşmaya son verildikten sonra bulunmuş ise de mahkemece trafik kaza tutanağını tanzim etmiş bulunan polis memurlarının bilgilerinden yararlanmak suretiyle kusur durumunun daha açıklığa kavuşturulması olanaklıdır. Öte yandan delil tesbiti dosyasının da resen getirilmesi zorunludur. O halde eksik inceleme ile isbat edilemediğinden söz edilerek davanın reddine karar verilmiş olması usul ve yasaya aykırıdır..) gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle, yeniden yapılan yargılama sonunda; mahkemece önceki kararda direnilmiştir.
Hukuk Genel Kurulunca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:
KARAR : Tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dosyadaki tutanak ve kanıtlara, bozma kararında açıklanan gerektirici nedenlere göre, Hukuk Genel Kurulunca da benimsenen Özel Daire bozma kararına uyulmak gerekirken, önceki kararda direnilmesi usul ve yasaya aykırıdır. Bu nedenle direnme kararı bozulmalıdır.
SONUÇ : Davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile, direnme kararının Özel Daire bozma kararında gösterilen nedenlerden dolayı (BOZULMASINA), 20.6.1990 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.