 |
T.C.
YARGITAY
Hukuk Genel Kurulu
E: 1990/293
K: 1990/400
T: 27.06.1990
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar arasındaki "izale-i şuyu" davasından dolayı yapılan yargılama sonunda, (Kelkit Sulh Hukuk Mahkemesi)nce davanın kabulüne dair verilen 26.7.1989 gün ve 160-121 sayılı kararın incelenmesi davalılar vekili tarafından istenilmesi üzerine, Yargıtay 6. Hukuk Dairesi'nin 26.10.1989 gün ve 14307-15996 sayılı ilamıyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle, yeniden yapılan yargılama sonunda; mahkemece önceki kararda direnilmiştir.
Temyiz eden: Davalılar vekili.
Hukuk Genel Kurulu'nca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:
KARAR : HUMK.nun 429. maddesi hükmüne göre, Yargıtay'ın bozma kararı üzerine hakim tarafları duruşmaya davet edip dinledikten sonra bozma ilamına uyulup uyulmayacağına karar verir. Görülüyor ki, hakim bozma ilamına uymak zorunda olmayıp eski kararda direnebilir. Eş anlatımla, hakim kural olarak Yargıtay bozma kararına uymak ya da bu karara karşı direnme kararı vermek konusunda tarafların istekleri ile bağlı olmayıp, serbest takdir yetkisine sahiptir.
Ancak, bozma nedenlerinin kamu düzenine ilişkin ve dolayısıyle hakimin kendiliğinden (re'sen) gözönünde bulundurması gereken sebeplerden olması halinde, taraflar veya vekilleri bozma kararına uyulmasını istemişlerse artık mahkemece önceki kararda direnilemez. Bozma kararına uyulmak gerekir. Yargıtay'ın yerleşmiş ve kurallaşmış uygulaması da bu doğrultudadır (Hukuk Genel Kurulu'nun 2.2.1983 gün, 7-70; 25.5.1983 gün, 377-580; 18.4.1984 gün, 293-435; 8.6.1984 gün, 401-675 ve 18.10.1989 gün, 541-534 sayılı kararları).
Olayda, davacı ile davalılar vekili 5.2.1990 günlü oturumda bozma ilamına uyulmasını istemişlerdir. Bozma sebepleri ise, kamu düzenine ilişkin değildir.
Hal böyle olunca, mahkemece, bozma kararına uyulmak gerekirken önceki kararda direnilmesi doğru olmadığından direnme kararı bu nedenle bozulmalıdır.
SONUÇ : Davalılar vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile, direnme kararının yukarıda açıklanan nedenle HUMK.nun 429. maddesi uyarınca BOZULMASINA, istek halinde temiyz peşin harcının geri verilmesine, 27.6.1990 gününde, oybirliğiyle karar verildi.