 |
T.C.
YARGITAY
Hukuk Genel Kurulu
E: 1990/274
K: 1990/409
T: 19.09.1990
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar arasındaki "boşanma" davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; (Konya Asliye 2. Hukuk Mahkemesi)nce davanın kabulüne dair verilen 27.12.1989 gün ve 459-1033 sayılı kararın incelenmesi davalı tarafından istenilmesi üzerine,
Yargıtay 2. Hukuk Dairesinin 24.4.1989 gün ve 3297-4029 sayılı ilamı:
(.. Aksine inandırıcı deliller bulunmadıkça, asıl olan tanığın gerçeği ifade etmiş olmasıdır (HUMK. 254). Dosyada, tanığın o beyanının doğru olmadığuını kabule elverişli delil ve olgu yoktur. Öyle ise tanık sözüne değer verilmesi gerekir. Davalının babası, tarafların 1987 tarihinde on beş gün kadar bir arada kaldıklarını söylemiş bu suretle davadan önceki zamanda kesintisiz olarak üç yıl süre ile fiilen ayrı yaşadıkları gerçekleşmemiştir. Hal böyle olunca davanın reddi gerekirken delillerin takdirinde yanılgıya düşülerek tarafların boşanmalarına karar verilmesi usul ve kanuna aykırıdır..) gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle, yeniden yapılan yargılama sonunda; mahkemece önceki kararda direnilmiştir.
Hukuk Genel Kurulunca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:
KARAR : Tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dosyadaki tutanak ve kanıtlara, bozma kararında açıklanan gerektirici nedenlere göre, Hukuk Genel kurulunca da benimsenen Özel Daire bozma kararına uyulmak gerekirken, önceki kararda direnilmesi usul ve yasaya aykırıdır. Bu nedenle direnme kararı bozulmalıdır.
SONUÇ : Davalının temyiz itirazlarının kabulü ile, direnme kararının Özel Daire bozma kararında gösterilen nedenlerden dolayı (BOZULMASINA), ilk görüşmede çoğunluk sağlanamadığı için yapılan ikinci görüşmede 19.9.1990 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.