 |
T.C.
YARGITAY
Hukuk Genel Kurulu
E: 1990/221
K: 1990/370
T: 20.06.1990
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar arasındaki "emekliliğe esas aylığın düzeltilmesi" davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; ...2. İş Mahkemesince davanın kabulün dair verilen 10.3.1989 gün ve 1987/139 - 189/53 sayılı kararın incelenmesi davalı kurum vekili tarafından istenilmesi üzerine, Yagrıtay 10. Hukuk Dairesinin 15.12.1989 gün ve 1989/3507 - 9172 sayılı ilamı ile; (... Taraflar arasında, emekli aylığı bağlanması konusunda uyuşmazlık yoktur. Uyuşmazlık bağlanan emekli aylığı hesabında 11 günlük prim ödemeli 1975 yılının, son beş takvim yılı hesabına dahil olup olmayacağı konusunda toplanmaktadır.
Davanın yasal dayanağı olan 506 sayılı Sosyal Sigortalar Kanununun 61/B maddesi uyarınca, yaşlılık aylığı hesabına alınarak gösterge, sigortalının işten ayrıldığı tarihten önceki malüllük, yaşlılık, ölüm sigortaları primi ödenmiş son beş takvim yılının prim hesabına esas tutulan kazançlar tutarlarına göre bulunacak ortalama yıllık kazanç esas alınarak tesbit edileceği açık seçiktir. Başka bir anlatımla 5 yıllık ortalamaya prim ödenmiş sürelerin dahil olduğu söz götürmez. 1975 yılında 11 günlük prim ödemesi mevcut olduğuna göre olayda 506 sayılı Sosyal Sigortalar Kanununun 61/B maddesinde öngörülen koşullar oluştuğu ortadadır. Dairemizin ve Yargıtay'ın oturmuş ve yerleşmiş görüşleri de bu doğrultudadır.
Mahkemece, bu maddi ve hukuki olgular gözönünde tutulmaksızın yazılı düşüncelerle davanın kabulüne karar verilmiş olması usule ve yasaya aykırıdır..) gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle, yeniden yargılama sonunda; mahkemece önceki kararda direnilmiştir.
Hukuk Genel Kurulunca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan sonra gereği görüşüldü:
KARAR : Tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dosyadaki tutanak ve kanıtlara, bozma kararında açıklanan gerektirici nedenlere göre, Hukuk Genel Kurulunca da benimsenen Özel Daire bozma kararına uyulmak gerekirken, önceki kararda direnilmesi usul ve yasaya aykırıdır. Bu nedenle direnme kararı bozulmalıdır.
SONUÇ : Davalı kurum vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile, direnme kararının Özel Daire bozma kararında gösterilen nedenleden dolayı H.U.M.K.nun 429. maddesi gereğince BOZULMASINA, istek halinde temyiz peşin harcının geri verilmesine, 20.6.1990 gününde oybirliğiyle karar verildi.