DAVA : Taraflar arasındaki "terk nedeniyle boşanma" davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; BURDUR Asliye 2. Hukuk Mahkemesince davanın kabulüne dair verilen 3.5.1989 gün ve 581-181 sayılı kararın incelenmesi taraf vekilleri tarafından istenilmesi üzerine,

Yargıtay 2.Hukuk Dairesinin 29.9.1989 gün ve 7051-7178 sayılı ilamı:

(... İhtarın hukuki sonuç doğurabilmesi için, her şeyden önce davetin samimi bir arzunun ürünü olması gerekir. Oysa davacı, ihtar isteğinden iki ay önce dayısına yazdığı ve içeriği davalı tarafından öğrenilen 16.8.1987 tarihli mektubunda aynen "hısım akrabaların yanında ben böyleyim kabul edersen et, etmez isen boşarsın diyeni tekrar evime kabul etmiyeceğim, kabul ettiğim takdirde şu fani dünyada kalan üç, beş günlük ömrümü hastahanede veya hapishanelerde geçireceğim üzülerek bildiririm." demektir.

Eşine karşı bu denli olumsuz düşünce ve duygular taşıyan evine geldiği taktirde eşini kabul etmiyeceğini kesin olarak ifade ve hatta muhatabı tehdit eden bir kimsenin, bu mektubu yazdıktan iki ay gibi pek kısa sayılabilecek süre sonra vaki ihtar isteğinde samimi ve ciddi olabileceğini kabul etmek mümkün değildir.

O halde davanın reddine karar verilmesi gerekirken olaya uymayan düşüncelerle boşanmaya hükmedilmesi usul ve kanuna aykırıdır...) gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle, yeniden yapılan yargılama sonunda; mahkemece önceki kararda direnilmiştir.

 

KARAR : Hukuk Genel Kurulunca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü :

Dava, M.K.nun 132. maddesinden kaynaklanan terk nedeniyle boşanmak istemine ilişkindir.

Yerel Mahkeme ile Özel Daire arasındaki uyuşmazlık, davacı kocanın yasal sürelere riayetle davalı eşini müşterek eve davette samimi olup olmadığı noktasında toplanmaktadır.

Davacı koca, davalı eşinin dayısı tarafından kendisine yazılan ve birleşmelerini isteyen mektubuna verdiği 16.8.1987 tarihli cevabında; "Birleşmeleri halinde, kalan üç - beş günlük ömrünü hastahane ve hapishanede geçireceğini" bildirmiştir.

26.10.1987 tarihinde de, davalı eşine, müşterek eve dönmesi için ihtar göndermiştir.

Davacının, ihtardan önceki dönemde evliliği sürdürmeme arzusunu taşımakta olduğu var saysa dahi, ihtar tarihi itibariyle eşini eve davette, mutlak olarak samimi olmadığı kabul edilemez.

Tüm dosya içeriğine göre de davalı eş kendisine yasal koşullara uygun biçimde, müşterek eve dönmesi için yapılan davete uymamakta haklı olduğunu kanıtlayabilmiş değildir.

Aksine ihtara uymamak için gösterilen nedenler, bir yerde, hakkın kötüye kullanılması niteliğindedir. Bunun da, yasaca himayesi düşünülemez.

O halde, mevcut deliller değerlendirilmek suretiyle davanın kabulüne dair verilen önceki kararda direnilmesi usul ve yasaya uygun bulunmaktadır. Direnme kararı bu nedenle onanmalıdır.

 

SONUÇ : Davalı vekilinin temyiz itirazlarının reddiyle, direnme kararının yukarıda açıklanan nedenle ONANMASINI, ilk görüşmede üçte iki karar çoğunluğu sağlanamadığından ikinci görüşmede salt çoğunlukla 16.5.1990 tarihinde karar

verildi.

 

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972