 |
T.C.
YARGITAY
Hukuk Genel Kurulu
E: 1990/192
K: 1990/306
T: 16.05.1990
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar arasındaki "manevi tazminat" davasından dolayı yapılan yargılama sonunda (Zonguldak 4. İş Mahkemesi)nce davanın kısmen kabulüne dair verilen 10.10.1989 gün ve 1079-1122 sayılı kararın incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmesi üzerine, Yargıtay 9. Hukuk Dairesi'nin 24.1.1990 gün ve 10074-455 sayılı ilamı: (... Davacı, dava tarihinde 72 yaşındadır. İş yerinden 1968 yılında ayrılmıştır. Sonradan tesbit edilen % 48, 34 malüliyet için verilen 4.350.000 TL. manevi tazminat çok fazladır. Bu durumlar dikkate alınarak makul bir miktara karar verilmelidir...) gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle yeniden yapılan yargılama sonunda; mahkemece önceki kararda direnilmiştir.
Hukuk Genel Kurulu'nca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:
KARAR : Davacı, emekli kömür işçisidir. Uzun yıllar yeraltında çalışmıştır. Bu işte çalışanlar için pnömokonyoz hastalığına yakalanmak alınacak tüm önlemlere karşın, bir yerde, kaçınılmazdır.
O itibarla, işin bu hususa yönelik riski, öncelikle kendi içerisinde mevcuttur.
Davacının da, bu hastalık nedeniyle doktor raporunda belirlenen oranda maluliyete uğradığı tartışmasızdır.
Ancak, işin, hastalanma riskini beraberinde taşıdığı, davanın emekli olunduktan uzun yıllar sonra açıldığı ve davacının da yaşı gözetildiğinde, hüküm altına alınan manevi tazminat miktarının fazla olduğu ve daha makul bir miktara indirilmesi gerektiğinin kabulü icap eder. Direnme kararı, bu nedenle bozulmalıdır.
SONUÇ : Davalı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile, direnme kararının yukarıda açıklanan nedenden dolayı BOZULMASINA, ilk görüşmede üçte iki karar çoğunluğu sağlanamadığından, yapılan ikinci görüşmede salt çoğunlukla 16.5.1990 tarihinde karar verildi.