 |
T.C.
YARGITAY
Hukuk Genel Kurulu
E: 1990/164
K: 1990/238
T: 11.04.1990
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar arasındaki "boşanma" davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; ANKARA Asliye 22. Hukuk Mahkemesince davanın reddine dair verilen 22.5.1989 gün ve 755-263 sayılı kararın incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmesi üzerine;
Yargıtay 2. Hukuk Dairesinin 17.11.1989 gün ve 8526-9447 sayılı ilamı:
(.. Mahkemece önceki boşanma davasının açılmasından ve gerçekleşen barışmadan sonra yeni olayların meydana gelmediği gerekçesiyle dava reddedilmiştir. Oysaki davalı kadının dosya kapsamına göre davacı kocasına karşı bilinmeyen tarihte ağır hakaretleri gerçekleşmiştir. Öyle ise mahkemece yapılacak iş 12.1.1987 tarihinde açılan ilk davadan sonra tarafların hangi tarihte barıştıklarını belirlemek, daha sonra davalı kadının tanık ifadelerine konu ağır hakaretlerinin belirlenen barışma tarihinden önce mi yoksa sonra mı olduğunu açıklığa kavuşturmak, şayet bu hakaretler barışma tarihinden önce meydana gelmiş ise davayı şimdiki gibi reddetmek, barışma tarihinden sonra ise, hakaretlerin ağır niteliği gözönünde tutularak boşanmaya karar vermekten ibarettir. Bu yön gözönünde tutulmadan eksik inceleme ile yazılı şekilde karar verilmesi usul ve kanuna aykırıdır..) gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle yeniden yapılan yargılama sonunda; mahkemece önceki kararda direnilmiştir.
Hukuk Genel Kurulunca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:
KARAR : Tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına dosyadaki tutanak ve kanıtlara, bozma kararında açıklanan gerektirici nedenlere göre, hukuk Genel kurulunca da benimsenen Özel Daire bozma kararına uyulmak gerekirken, önceki kararda direnilmesi usul ve yasaya aykırıdır. Bu nedenle direnme kararı bozulmalıdır.
SONUÇ : Davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile, direnme kararının Özel Daire bozma kararında gösterilen nedenlerden dolayı (BOZULMASINA), 4.4.1990 günü yapılan ilk görüşmede üçte iki karar çoğunluğu sağlanamadığından ikinci görüşmede 11.4.1990 tarihinde salt çoğunlukla karar verildi.