 |
T.C.
YARGITAY
Hukuk Genel Kurulu
E: 1990/147
K: 1990/300
T: 16.05.1990
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar arasındaki "feshi ihbar nedeniyle tahliye" davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; ... Sulh Hukuk Mahkemesi'nce davanın reddine dair verilen 1.6.1969 gün ve 1987/670 E. 1989/267 K. sayılı kararın incelenmesi davacı idare vekili tarafından istenilmesi üzerine, Yargıtay 6. Hukuk Dairesinin 5.10.1989 gün ve 1989/12200-14340 sayılı ilamı ile; (...Taraflar arasındaki yazılı kira sözleşmesine göre kiralanan arsa olarak vasıflandırılmış ve aksine 20.1.1977 başlangıç tarihli olduğu ve 28.2.1979 da sona vereceği anlaşılmıştır. Bu vasıftaki kiralananın 6570 sayılı kanuna tabi olmadığı açıktır. Arsa üzerinde davalı tarafça küçük bir bina yapılmış olması taraflar arasındaki sözleşmenin niteliğini değiştirmez. Diğer taraftan arsa üzerinde yapılan buna rağmen kira sözleşmesinin B.K.'nun hükümlerine tabi olduğu taraflar arasında cereyan edip kesinleşmiş ... Asliye 2. Hukuk Hakimliğinin 22.1.1984 günlü kararı ile de sabittir. Bu duumda ilk kira sözleşmesi ile belirtilen süreden sonra süresiz hale gelen sözleşmenin B.K.nun 260. maddesindeki hükümlerine göre feshinin ve kiralananın tahliyesinin istenmesinde bir usulsüzlük yoktur. 28.8.1986 - 28.2.1987 tarihleri arasındaki 6 aylık dönem sonuna nazaran 3 ay öncesinden 20.10.1986 da yaplan feshi ihbar sonunda 12.5.1987 de açılan dava süresinde bulunduğundan aktin feshi ile kiralanın tahliyesine karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde red kararı verilmesi usul ve yasaya aykırıdır...) gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle, yeniden yapılan yargılama sonunda; mahkemece önceki kararda direnilmiştir.
Hukuk Genel Kurulunca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:
KARAR : Tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dosyadaki tutanak ve kanıtlara, bozma kararında açıklanan gerektirici nedenlere göre Hukuk Genel Kurulunca da benimsenen Özel Daire bozma kararına uyulmak gerekirken, önceki kararda direnilmesi usul ve yasaya aykırıdır. Bu nedenle direnme kararı bozulmalıdır.
SONUÇ : Davacı idare vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile direnme kararının Özel Daire bozma kararında gösterilen nedenlerden dolayı H.U.M.K.'nun 429. maddesi gereğince BOZULMASINA, istek halinde temyiz peşin harcının geri verilmesine, 16.5.1990 gününde oybirliği ile karar verildi.