 |
T.C.
YARGITAY
Hukuk Genel Kurulu
E: 1990/112
K: 1990/188
T: 14.03.1990
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar aasındaki "nafaka" boşanma davasından dolayı yapılan yargılama sonunda Akhisar 1. Asliye Hukuk Mahkemesince davanın kısmen kabulüne dair verilen 22.12.1988 gün ve 420-488 sayılı kararın incelenmesi davalı Sezgin Özkan vekili tarafından istenilmesi üzerine, Yargıtay 2. Hukuk Dairesinin 28.3.1989 gün ve 1723-2964 sayılı ilamı: (... İstek bulunduğuna göre 3444 sayılı kanunla değişik Medeni Kanunun 144. maddesinde yazılı şartlarının gerçekleşip gerçekleşmediğinin tesbiti, sonucuna göre karar verilmesi gerekir. Bu yönün gözetilmemesi usul ve Kanuna aykırıdır...) gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle, yeniden yapılan yargılama sonunda; mahkemece önceki kararda direnilmiştir.
Hukuk Genel Kurulunca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:
KARAR : 3444 sayılı Yasayla değişik M.K.nun 144. maddesinde; boşanma yüzünden yoksulluğa düşecek eşin, kusuru daha ağır olmamak şartıyla, geçimi için diğer eşten mali gücü oranında süresiz olarak nafaka isteyebileceği hükmü getirilmiş ve son fıkrasında da nafaka yükümlüsünün kusurunu aranmayacağı belirtilmiştir.
Olayda; istek bulunmasına rağmen, yoksulluk nafakasını düzenleyen 144. maddedeki (boşanma yüzünden yoksulluğa düşecek eş için kusurun daha ağır olmaması)ne ilişkin kural ile ilgili bir araştırma yapılmamıştır.
Bu itibarla, Hukuk Genel Kurulun'ca da benimsenen Özel Daire bozma kararına uyulmak gerekirken, önceki kararda direnilmesi usul ve yasaya aykırıdır. Bu nedenle direnme kararı bozulmalıdır.
SONUÇ : Davalı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile, direnme kararının yukarıda açıklana Özel daire bozma kararındaki nedenlerden dolayı BOZULMASINA, 14.3.1990 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
