 |
T.C.
YARGITAY
Hukuk Genel Kurulu
E: 1989/667
K: 1990/69
T: 14.02.1990
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar arasındaki "Alacak" davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; İZMİR 2. İş Mahkemesi'nce davanın reddine dair verilen 29.3.1989 gün ve 345-202 sayılı kararın incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmesi üzerine, Yargıtay 9. Hukuku Dairesi'nin 18.9.1989 gün ve 2697-6944 sayılı ilamı;
"...Davacının akrabası olan davalının pastahanesinde ücret karşılığında çalıştığı tanık sözlerinden anlaşılmaktadır. Davalı tanığının, davalının bir konuşmasına atfen davacıya çeyiz yaptığından söz etmiş olması da bunu doğrulmaktadır. Öte yandan olayın cereyan tarzı karşısında tek şahit A.Ş.'nin ifadesine dayanılarak hizmet aktinin davacı tarafından feshedildiğinin kabulü de isabetli olamaz. Böyle olunca aradaki ilişkinin hizmet akti ilişkisi olduğunun kabulü ile çalışma süresi itibarı ile gerçekleştiği takdirde ihbar ve kıdem tazminatına karar verilmelidir..." gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle, yeniden yapılan yargılama sonunda; mahkemece önceki kararda direnilmiştir. Hukuk Genel Kurulu'nca incelenerek direnme kararının süresinde temiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:
KARAR : Tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dosyadaki tutanak ve kanıtlara, bozma kararında açıklanan gerektirici nedenlere göre, Hukuk Genel Kurulu'nca da benimsenen Özel Daire bozma kararına uyulmak gerekirken, önceki kararda direnilmesi usul ve yasaya aykırıdır. Bu nedenle direnme kararı bozulmalıdır.
SONUÇ : Davacı vekilinin temiz itirazlarının kabulü ile, direnme kararının Özel Daire bozma kararında gösterilen nedenlerden dolayı BOZULMASINA, 14.2.1990 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
