 |
T.C.
YARGITAY
Hukuk Genel Kurulu
E: 1989/589
K: 1989/687
T: 27.12.1989
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar arasındaki "Taahhüt nedeniyle tahliye" davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; İZMİR 1. Sulh Hukuk Mahkemesince davanın reddine dair verilen 19.10.1988 gün ve 1988/497-1283 sayılı kararın incelenmesi davacılar vekili tarafından istenilmesi üzerine,
Yargıtay 6. Hukuk Dairesinin 25.1.1989 gün ve 1988/16771-1989/830 sayılı ilamı;
(.. Dava konusu 140 ve 140/A numaralı taşınmazların 1.5.1981 başlangıç tarihli ve 1 yıl süreyle davalıya kiraya verildiği anlaşılmaktadır. Davalı daha evvelce vermiş olduğu tahliye taahhütnamesi ile 30.4.1983 tarihinde tahliye edeceğini taahhüt etmiş ve davacı bu taahhüde dayanarak icraya başvurarak tahliye isteminde bulunmuş takibin durdurulması istemi üzerine İzmir 3. İcra Tetkik Mercii hakimliğince 28.3.1984 günlü kararla takibin devamına karar verilmiş bu karar Yargıtay 12. Hukuk Dairesinin 28.6.1988 günlü ilamıyla onanmış, ancak karar tashihi üzerine aynı dairenin 19.11.1984 günlü ilamıyla onama kararı kaldırılarak merci kararının bozulmasına karar verildiği anlaşılmıştır. Her ne kadar kiralanan onama ilamı üzerine icra memurluğunca tahliye edilmişsede sonradan onama kararının karar düzeltme aşamasında ortadan kaldırılması nedeniyle kira ilişkisinin devam ettiğinin kabulü gerekir. Mahkemenin evvelce kira ilişkisinin sona erdiği görüşü bu bakımdan doğru değildir. 29.1.1988 tarihli son sözleşmede kiralananın 1.5.1988 tarihinde tahliye edileceği kabul edilmiş ve 6.5.1988 tarihinde de süresinde dava açılmıştır. Önceki kira ilişkisi sona ermediğine ve bu nedenle 29.1.1985 tanzim tarihli ve 1.5.1985 başlangıç tarihli kira sözleşme olarak kabul edilemiyeceğinden kira sözleşmesi devam ederken verilen tahliye taahhüdü geçerli olup, buna göre kiralananın tahliyesine karar vermek gerekirken yazılı gerekçe ile davanın reddine karar verilmesi usul ve yasaya aykırıdır..) gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle, yeniden yapılan yargılama sonunda; mahkemece önceki kararda direnilmiştir.
Hukuk Genel Kurulunca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:
KARAR : Tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dosyadaki tutanak ve kanıtlara, bozma kararında açıklanan gerektirici nedenlere özellikle taraflar arasında 1.5.1981 başlangıç tarihli kira sözleşmesi ile kurulan kira ilişkisi devam ederken düzenlenen 1.5.1985 başlangıç tarihli üç yıl süreli yani sözleşme ilk sözleşme olarak kabul edilemez, yinelenen bir akit olarak kabulü gerekir. Kira bağıtı sürmekte iken kiracı tarafından verilen tahliye taahhüdü ise serbest irade mahsulü bulunduğu ve geçerli olduğuna göre, Hukuk Genel Kurulunca da benimsenen Özel Daire bozma kararına uyulmak gerekirken, önceki kararda direnilmesi usul ve yasaya aykırıdır. Bu nedenle direnme kararı bozulmalıdır.
SONUÇ : Davacılar vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile, direnme kararının Özel Daire bozma kararında ve yukarıda gösterilen nedenlerden dolayı BOZULMASINA, bozmada oybirliği nedeninde 27.12.1989 tarihinde oyçokluğuyla karar verildi.