 |
T.C.
YARGITAY
Hukuk Genel Kurulu
E: 1989/450
K: 1989/622
T: 29.11.1989
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar arasındaki "Temerrüt nedeniyle Tahliye" davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; İSTANBUL 7. Sulh Hukuk Mahkemesince davanın kabulüne dair verilen 8.2.1989 gün ve 1987/1526-1989/217 sayılı kararın incelenmesi davalı ile müdahil olmak isteyen vekili tarafından istenilmesi, üzerine,
Yargıtay 6. Hukuk Dairesinin 6.4.1989 gün ve 1989/3434-6054 sayılı ilamı:
(.. Dava temerrüt nedeniyle kiralananın tahliyesi isteminden ibarettir. Mahkeme davayı kabul etmiş hükmü davalı ve müdahale talebi kabul edilmiyen Kamil Bahçekapılı vekili tarafından süresinde kabul edilmiştir.
Davacı davalı Emin'le yapılmış 1.1.1987 tarihli kira sözleşmesine dayanarak ayın birinde peşin ödenmesi gereken aylık 150.000 lira kira parasının ödenmemesi sebebiyle 3.6.1987 keşide 9.6.1987 tebliğ tarihli temerrüt ihtarlı ödeme emri gönderdiği ve 6 aylık 900.000 lira kira parasının ödenmesi istendiği halde 129.150 lira ödenip bakiyesinin ödenmediğini ileri sürerek temerrütten taşınmazdan davalının tahliyesi ile bakiye kira alacağının tahsilini istemiştir.
Davalı Emin Bahçekapılı davaya müdahale etmek isteyen babası Kamil Bahçekapılı ile birlikte verdikleri 7.12.1987 tarihli cevap dilekçesinde aslında dava konusu taşınmazın 1.1.1981 başlangıç tarihli kira sözleşmesi ile aylık 20.000 liradan Kamil Bahçekapılı'ya kiralandığının o tarihten beri taşınmazın bu akti ilişki nedeniyle Kamil Bahçekapılı tarafından kullanıla gelmekte, kiraların ve stopajların Kamil tarafından ödenmesine rağmen bu arada davalı Emin'in babasıyla aralarının açık olmasından ve cahilliğinden yararlanılarak 1.1.1987 başlangıç tarihli ve aylık 150.000 lira ücretli bir sözleşme tanzim edildiğini savunarak davanın reddini istemişlerdir.
Böyle bir iddia ve 1.1.1981 başlangıç tarihli sözleşme fotokopisi ile müdahale talebi hukuki çıkar ve diğer yönler itibariyle tamamen kanuna uygun olduğu halde talebin kabul edilmemesi usule aykırı olmuştur.
Bundan başka ve gerçekten Kamil Bahçekapılı ile 1.1.1981 tarihli kira ilişkisi kurulmuş ve bu ilişkiye istinaden taşınmaz bu şahıs tarafından kullanılmakta, kira parası stopajları aynı şahıs tarafından ödenmekte ise 1.1.1987 başlangıç tarihli ikinci sözleşme gereği kiralayana düşen kiralananın kullanmaya salih bir şekilde Emin'e teslim edilmemiş olması sebebiyle bu akti geçerli saymak mümkün değildir. Kira akdinin karşılıklı borç doğuran akitlerden olma niteliğide bu durumu değiştirmez.
Eğer ilk kira ilişkisi hukuken ve fiilen sona ermemişse ilk kiracı kullanma hakkına ve zilyetliğine vaki müdahalenin men'ini ve zilyetliğinin korunmasını dahi isteyebilir. Mahkemenin uyuşmazlığın çözümünde çok önemli olan bu hususlar üzerinde durulmadan ve müdahale talebini kabul edip yeterli araştırma yapmadan davayı kabul etmesi hatalı görüldüğünden kararın bu nedenlerle bozulması icap etmiştir..) gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle yeniden yapılan yargılama sonunda; mahkemece önceki kararda direnilmiştir.
Hukuk Genel Kurulunca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:
KARAR : Tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dosyadaki tutanak ve kanıtlara, bozma kararında açıklanan gerektirici nedenlere göre, Hukuk Genel Kurulunca da benimsenen Özel Daire bozma kararına uyulmak gerekirken, önceki kararda direnilmesi usul ve yasaya aykırıdır. Bu nedenle direnme kararı bozulmalıdır.
SONUÇ : Davalı ve Müdahil olmak isteyen vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile, direnme kararının Özel Daire bozma kararında gösterilen nedenlerden dolayı BOZULMASINA, 29.11.1989 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.