 |
T.C.
YARGITAY
Hukuk Genel Kurulu
E: 1989/300
K: 1989/389
T: 24.05.1989
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar arasındaki "boşanma" davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; İzmir Asliye 4. Hukuk Mahkemesince davanın reddine dair verilen 23.6.1988 gün ve 1987/856- 988/513 sayılı kararın incelenmesi davacı vekili tarafınden istenilmesi üzerine,
Yargıtay 2. Hukuk Dairesinin 5.12.1988 gün ve 9285-10325 sayılı ilamı :
(... Toplanan delillerden davacı kocanın başka kadınla ilişkisi olduğu evine bakmadığı davalı kadının doa değişik yer ve zamanda kocasına puşt pezevenk vs. diye ağır hakaretlerde bulunduğu, bir münakaşa sırasında kocasına kızıp üzerine bıçakla yürüdüğü yüzünü tırmaladığı gerçekleşmiştir.
Bu durumda taraflardan birinin kusurunu diğerinden üstün tutmak mümkün değildir. Eşit kusur haline de boşanmaya karar verilebilir. Öyle ise boşanmaya hükmedilmesi gerekirken olaya uygun düşmeyen gerekçelerle davanın reddedilmesi usul ve kanuna aykırıdır...) gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle yeniden yapılan yargılama sonunda; mahkemece önceki karada direnilmiştir.
Hukuk Genel Kurulunca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:
KARAR : Tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dosyadaki tutanak ve kanıtlara, bozma kararında açıklanan gerektirici nedenlere göre Hukuk Genel Kurulunca benimsenen Özel Daire bozma kararına uyulmak gerekirken önceki kararda direnilmesi usul ve yasaya aykırıdır. Bu nedenle direnme kararı bozulmalıdır.
SONUÇ : Davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile direnme kararının Özel Daire bozma kararında açıklanan gerektirici nedenlerden dolayı BOZULMASINA, 24.5.1989 gününde oyçokluğu ile karar verildi.